Olifant-schrobben

Ik wordt wakker en voel me helemaal in mijn element. OK, ons huisje heeft geen enkele vorm van luxe behalve een bed en een klamboe. Geen ventilator om de temperatuur ook 's avonds en 's nachts een beetje draaglijk te maken. Dus zweten is gegarandeerd. Maar goed, dit is wel weer reizen met een grote R. Als ik mag kiezen, dan ben ik liever hier dan in Singapore. OK, er is daar genoeg te doen, om zelfs de meest verwende persoon bezig te houden. Maar het is wel heel westers en veel dingen daardoor heel herkenbaar. Dit voelt gewoon meer als avontuur. Niet weten wat je te wachten staat en wat je gaat doen.
Ik had wel gedacht dat Tangkahan wat rustiger zou liggen, omdat het totaal niet toeristisch is, alleen had ik in mijn gedachten daarover geen rekening gehad met de feestweek van de lokale bevolking. Tangkahan is kennelijk wel een speeltuin voor mensen uit de buurt. Die komen hier heel de dag in de rivier spelen en eten. En gisteren avond is er tot midden in de nacht gefeest. Dat hebben we dus behoorlijk meegekregen. Ook de natuur kan je uit je slaap houden. Het heeft vannacht geonweerd. En af en toe springt er een aap op het golfplaten dak of hoor je weer een gekko 'blaffen'.
Maar ik vind dat eigenlijk wel part of the fun.

Als we ontbeten hebben komen er nieuwe gasten aan in het guesthouse. Een vader en zijn zoontje. Het blijken ook Nederlanders te zijn en het jongetje, Nils, is net als Joa 7 jaar oud. Het klikt ook meteen want allebei de mannetjes vinden het wel leuk om iemand van dezelfde leeftijd te hebben om mee te spelen.
Wij waren van plan om te gaan vissen en Nils mag van zijn vader met ons mee. De twee hebben het hoogste woord en ze scheppen allebei behoorlijk tegen elkaar op.
Via het guesthouse heb ik geregeld dat er een local met ons mee gaat. Hij heeft een hengel en kent de goede plekjes.
De plek waar hij ons mee naartoe neemt is echt prachtig. Tussen de bomen van het regenwoud schijnt de zon op het groene water. Joa en Nils staan gelijk in hun onderbroek om het water in te gaan. Het ziet er inderdaad verleidelijk uit.
Ze kennen elkaar nog geen uur, maar hebben al de grootste lol samen.
Van vissen komt alleen niet meer zoveel. We proberen het nog wel even, maar het water stroomt heel snel. Misschien dat je daar een bijzondere techniek voor nodig hebt of zo, want we vangen niets. Maakt niets uit, want het is verder wel erg leuk

We kunnen ook niet te laat bij het guesthouse terug zijn want we moeten op tijd eten. Om 13:00 gaan we richting olifanten. De ' conservation unit' waar de olifanten staan ligt aan de andere kant van de rivier en ongeveer 2 kilometer verderop.
Gelukkig worden we even gebracht met een 4x4. Scheelt weer wat lopen in deze hitte.
De olifanten worden ingezet voor het toerisme, maar twee dagen in de week patrouilleren ze ook door het bos om illegale jacht en stropen in het nationale park tegen te gaan. Wel cool, rangers te olifant!

Vandaag zijn wij even de rangers. Je kan met z'n tweeen tegelijk op een olifant. Kim en ik worden samen op de grootste gezet en Joa krijgt zijn eigen olifant. De kleinste, Olive. Echt een leuk gezicht, net Mowgli van Jungle Book.
Het tochtje duurt een uur. Echt heel erg leuk. We hebben weleens eerder in Thailand een dag 'cursus' gehad om olifantentrainer te worden. Ook met Joa en dat was een prachtige ervaring. Nu zien we hem ook weer van oor tot oor stralen. Hij vindt het totaal niet erg om alleen op de olifant te zitten (met de trainer uiteraard). Juist wel stoer.
Aan het einde van de rit komen we terug in de buurt van ons guesthouse, de plek waar het overdag dus ook zwart ziet van de dagjesmensen. En die zien ineens een aantal blanke mensen op olifanten aan komen lopen. Nu worden er al regelmatig foto's van ons gemaakt, maar nu helemaal. Het lijkt wel een intocht van een paar beroemdheden. Haha. En we zwaaien maar vrolijk terug. Joa vindt het ook prachtig, al die mensen die naar hem kijken, zo op zijn olifant.

Wat een beetje jammer is, is dat we bij ons guesthouse worden afgezet en niet bij de plek waar de olifanten verblijven. Want om 14:30 moeten we daar weer zijn, voor het wassen van de olifanten. Dat betekent weer de rivier over, maar helaas nu ook die 2 kilometer lopen.....
Nils en zijn vader hebben ook een kaartje gekocht voor het wassen en lopen met ons mee. Zo kunnen die twee onderweg samen lekker boeven en gaat het eigenlijk best snel.
Om 14:30 lopen we met de olifanten naar de rivier, maar het is een beetje onduidelijk wat er precies gaat gebeuren. De verzorgers/trainers gaan eerst met ze in het water en beginnen al met het wassen. Hebben we het dan misschien niet goed begrepen en mogen we kijken naar het wassen in plaats van het zelf doen? Hmmm, dat zou jammer zijn!
Maar na een kwartier komen de borstels tevoorschijn en we krijgen er allemaal een in onze handen gedrukt. Nu zijn wij dus aan de beurt. Ik denk dat de olifanten eerst even in the mood moesten worden gebracht, voordat wij aan de slag mogen. Ach ja, wat weten wij ook van olifanten.....
Leuk is het wel. Heel erg leuk zelfs. Joa en Nils zijn totaal niet bang voor die grote kolossen in het water en schrobben er lekker op los. Ze klimmen er op alsof het een speeltoestel op het schoolplein is. En de olifant doet zelf ook prima mee. Hij zuigt zijn slurf telkens weer vol met water en geeft die kids een flinke douche. Joa kan er geen genoeg van krijgen.
Kim en ik doen natuurlijk ook mee, maar het is vooral leuk om die kinderen zo te zien genieten en we maken een hoop foto's.

Dan komen de trainers nog met eten voor de olifanten. Bananen en suikerriet. Snoepjes dus eigenlijk, want het is letterlijk hap, slik en weg.
Ze pakken het met hun slurf op of je kan het gelijk in hun bek stoppen. Ook dat kost Joa geen moeite. Zijn hele arm verdwijnt zo'n beetje in de bek van de olifant. Haha.

De tijd vliegt en voor ons gevoel is het allemaal zo voorbij. Als laatste gaan we nog met alle olifanten op de foto en dan is het echt klaar.
En helaas.....we moeten ook weer 2 kilometer terug naar het huisje lopen.
Dat doe we dan ook op het gemakje.

De rest van de middag en tot Joa naar bed gaat hebben we geen kind aan hem. Hij speelt heel de tijd met Nils. Scheelt ook weer wat entertainment door ons.
Als we Joa op bed hebben gelegd kijken Kim en ik naar de foto's van vandaag. De lol spat er letterlijk en figuurlijk vanaf. En met een heel goed gevoel gaan wij zelf ook lekker op tijd naar bed.