Eindelijk duiken

Ik realiseer me, dat de verhalen nu wat korter worden. We maken niet meer zoveel mee als in de eerste twee weken. Hoeveel kan je schrijven over lekker luieren op het strand.
Aan de andere kant, lekker luieren is ook niet echt perse wat voor mij. Het lukt me hooguit een paar uurtjes op een dag en dan nog liever met een goed boek. En als het meer dan een paar dagen duurt, dan gaat het ook weer ernstig kriebelen.
Gelukkig ga ik nog wel duiken. Redang ligt in een Marine National Park en de onderwaterwereld is hier goed beschermd. Wat voor de natuur op het land geldt, geldt ook voor het leven onder water. Net als Indonesië, ligt Maleisië in een driehoek (tussen Indonesie, de Filipijnen en Australie) met een enorme bio-diversiteit. Duiken in dit deel van Zuid-Oost Azië is synoniem voor water vol met leven. Een enorme verscheidenheid aan koraal en zeedieren. Dat maakt het duiken hier zo aantrekkelijk. Ook rondom Redang zijn voldoende mooie riffen. Tot 20 meter diepte ongelofelijk mooi hard en zacht koraal en daar onder het grotere wild, zoals haaien, grote scholen vis zoals tonijn en pijlstaartroggen.

Vandaag duik ik om 08:00 en om 10:00. Kim en Joa hoeven daar natuurlijk niet vroeg hun bed voor uit. Ik heb alles de vorige avond al klaar gelegd en binnen 5 minuten sluip ik stilletjes de kamer uit. Ik ontbijt alleen en loop vervolgens op mijn gemak naar de duikschool, aan de achterkant van het resort. Omdat het de eerste duiken zijn, pas ik de wetsuit, vinnen en BCD en daarna ben ik klaar om te gaan.

De eerste duik is een beetje een teleurstelling. Niet omdat het niet mooi is wat ik zie, maar omdat de duik redelijk kort is. 's Ochtends maak je altijd eerst je diepste duik en daarna een ondiepere. Dat is een beetje een technisch verhaal, maar dat is de volgorde en heeft te maken met de tijd die je tussen 2 duiken boven water bent en er weer voldoende stikstof uit je bloed is. Ik vermoed dat er iemand in ons groepje van 4 veel lucht gebruikt heeft en daardoor dus wat vroeg naar boven moest.

Maar ook de tweede duik is maar 40 minuten. Eigenlijk is het bij die duik nog teleurstellender, omdat het rif op 5 meter diepte eindigt en je daar niet alleen je safety stop van 3 minuten kan doen, maar vervolgens bijna eindeloos kan blijven rondkijken. Met de hoeveelheid lucht in mijn fles had ik zeker nog 20 minuten langer onder water kunnen blijven.
Ik besluit er toch maar naar te vragen en krijg te horen dat het hun policy is, om duiken van zo'n 40 minuten aan te bieden. Daar ben ik dus niet blij mee en geef aan dat als ik voor een volle tank betaal, het mij niet om de 40 minuten gaat, maar wil duiken totdat mijn tank leeg is. Voor de komende dagen is hiermee het probleem opgelost, want ze geven gehoor aan mijn klacht.

Maar laat ik vooral niet negatief doen over het duiken. De locaties zijm prachtig. En duiken is toch echt wel een van mijn favoriete bezigheden. Ik vind dat zo relaxed. Ben altijd volledig op mijn gemak onder water. Het is daar vredig en rustig en er is geen enkele afleiding dan het moois wat er te zien is. Je hebt geen andere gedachten dan waar je naar kijkt. Voor mij is het alsof mijn hoofd dan helemaal tot rust komt. Normaal heb ik altijd prikkels nodig en ben ik altijd ergens mee bezig of over aan het denken. Nu ben je een soort van een met de natuur. En gelijk zodra ik onder water ben staat de tijd voor mij even stil.
Natuurlijk zijn er ook inspannende duiken, bijvoorbeeld als er een zeer sterke stroming staat of als de duik wat meer technisch is. Dan kost het in het eerste geval fysieke inspanning en in het tweede geval moet je echt je hoofd er bij houden.
Maar ik denk dat ik daarom altijd een lichte voorkeur heb voor makkelijke, ondiepe rifduiken. Haaien of andere grote zeedieren zien op grotere diepte is echt heel cool. Dat gaat ook nooit vervelen. Een rustige ondiepe duik over een rijk rif.....dat is waar ik helemaal van tot rust kom.

Wat hebben we toch een mooie plek uitgezocht, denk ik als ik terug loop van de duikschool naar het strand. Onderwater: spectaculair. Boven water: echt een paradijselijk strand. Dit is precies hoe ik actieve vakanties graag eindig en dit zijn precies de plekjes die ik daar het liefst voor opzoek. In dit geval was het zeker de 3 vluchten waard om er te komen.

Kim en Joa hebben deze ochtend inderdaad rustig aan gedaan. Ze hebben op het laatste moment gegeten, zijn lekker naar het strand gegaan en daar zitten ze ook op hun bedje als ik om 12:00 op mijn gemak kom aanlopen.
De zon staat alweer loodrecht aan de hemel en de onwerkelijke kleuren van het water zijn weer tevoorschijn gekomen. We gaan met z'n drieen zwemmen in de zee, voordat we lunchen.
De rest van de middag wil Joa graag in het zwembad spelen en omdat het ook geen straf is om daar te liggen, verhuizen we onze spullen van het strand naar het zwembad.

Merlijn, het jongetje wat Joa gisteren bij het restaurant heeft leren kennen en waarmee hij heeft gevoetbald, komt met zijn vader een kijkje nemen bij ons zwembad. Ze zitten in een andere resort, maar komen speciaal voor Joa deze kant op, zodat de jongens kunnen spelen. Zijn vader vraagt of het goed is, dat Merlijn de rest van de middag bij ons blijft. Uiteraard geen enkel probleem. Hartstikke leuk voor Joa. En zo komen wij ook toe aan wat andere dingen. Even rustig lezen bijvoorbeeld.

Maar het is ook leuk om met die kinderen te spelen en net als gisteren met Joa, moet ik weer flink gooien en smijten in het zwembad. Joa wil al zijn trucen laten zien, de salto's, de bommetjes en ik mag hem steeds in de lucht gooien. Natuurlijk wil Merlijn dat vervolgens ook. Een goede workout voor mij. Haha.

Merlijn wordt om 18:45 opgehaald, wat later dan verwacht, maar we hebben allemaal een heerlijke dag gehad. Wat lijkt de jungle van een paar dagen geleden al weer ver weg.

We eten weer in het zelfde restaurant als gisteren. Dat is absoluut de leukste plek op het strand om te eten. En omdat het 's avonds niet verder afkoelt dan een graad of 26 is het ook heerlijk om onder de palmbomen en sterren te eten. Het is vanavond ook volle maan. Romantischer kan het plaatje haast niet.