Het begin van de lange reis naar huis

Nog drie vluchten te gaan en dan zijn we thuis. Dat lijkt nog heel ver weg als we voor de laatste keer aan het ontbijt zitten in Laguna Beach Redang. Het zonnetje schijnt we hebben vanuit het restaurant mooi zicht op de zee en het strand. Toch voelt dat genieten anders, dan wanneer je weet dat je nog wat dagen voor de boeg hebt. Alsof je je er al bij neer hebt gelegd dat je zo weg bent en dat je bent gestopt met indrukken opdoen. Zo zal de hele dag een beetje voelen.

Om 9:00 gaat de boot terug naar het vasteland. Zo vroeg hoefden we daar ons bed niet voor uit, want alles hadden we de vorige avond al klaar gezet. We slepen om 8:00 alle bagage mee naar het restaurant en terwijl Kim en Joa vast gaan ontbijten, check ik uit en reken ik af, nu het nog rustig is bij de receptie. Om 8:45 gaan we richting de pier.

De boottocht naar Kuala Terengganu duurt nog geen uur. Heen zijn we vanaf Kuala Lumpur rechtstreeks naar Redang gevlogen, maar voor de datum van vandaag waren er al geen stoelen meer voor de terugvlucht. Vandaar deze aangepaste route. Maar geen probleem. Dit is verreweg de meest gebruikte manier van en naar Redang.

Als we in de haven komen, laden we onze rugzakken in een bus, voor de laatste 45 minuten naar het vliegveld. Zo zien we nog een klein beetje wat van Maleisië, behalve Redang. Als je het vergelijkt met Sumatra, is Maleisië absoluut veel verder ontwikkeld. Dat zie je aan de wegen, de huizen en eigenlijk het hele gevoel als je om je heen kijkt. Ik zou Maleisië ook eerder tweede wereld noemen, dan derde wereld.

Ons vliegtuig gaat om 12:35 en we zijn ruim op tijd. Bij het inchecken staan we achter een Nederlands gezin, waar we mee aan de praat raken. Zij zijn 8 weken op reis door China en Maleisië. Ze hebben nog 1 week te gaan en al een mooi avontuur achter zich, met hun 3 kinderen. Joa vindt het erg gezellig met de kinderen en voor ons gaat de tijd ook heel snel als we gezellig bij de gate zitten te kletsen. Als je met andere mensen praat, die ook avontuurlijke verre reizen maken met hun kinderen en zelf, voordat ze kinderen hadden ook veel van de wereld hebben gezien, merk je dat je toch wat met elkaar gemeen hebt. Thuis horen we natuurlijk weleens 'ga je dat echt doen met Joa?', alsof het raar is, eng, of niet zou kunnen, om de wereld te zien met kinderen. Kinderen zijn juist super flexibel en gaan daar heel goed mee om. Daarnaast leer je ze heel waardevolle dingen, als ze kunnen ontdekken dat er zoveel meer is, dan wat we in Europa kennen. Exotische culturen, maar ook de natuur, die ze thuis op televisie zien. Ik vind dat persoonlijk een voorrecht.
En je merkt dat ook als je met andere reizigers met kinderen praat. Gelijkgestemden, zullen we maar zeggen.

De vlucht gaat van Kuala Terengganu, aan de oostkust van Maleisië, naar Kuala Lumpur, aan de westkust en duurt nog geen uur.
Vervolgens moeten we ruim 3 uur wachten op onze volgende vlucht naar Singapore.
We hadden ook morgen ochtend naar Singapore kunnen doorrvliegen, maar voelt dan toch een beetje als een risico. Als je vlucht vertraagd is en je zou je vlucht terug naar Europa missen, dan is dat toch wel een probleem. Nu slapen we vanavond al in Singapore en hoeven we morgen alleen nog maar terug naar het vliegveld.

Uiteindelijk gaat de vlucht om 17:35 naar Singapore en om 18:30 staan we weer op de grond. Nog geen half uur later, hebben we de bagage, zijn we de douane weer door en stappen we de taxi in naar ons hotel.
We hebben een hotel vlakbij het vliegveld uitgekozen, zodat we niet onnodig tijd aan reizen kwijt zijn. Het hotel is verder totaal niets bijzonders, maar dat hoeft ook niet voor 1 nacht.

In de straat achter het hotel wemelt het van de restaurantjes en we eten een heerlijke Vietnamese maaltijd. Tegen 21:00 lopen we terug naar het hotel voor onze laatste nacht in Azië.