Van Tofino naar Nanaimo

Vandaag gaan we dezelfde route terug als we naar Tofino gekomen zijn. Van west naar oost door de bergen. In totaal moeten we 3 uur rijden vandaag en dat smeren we over heel de dag uit.
Gisteren zijn we wel in Pacific Rim National Park geweest, maar hebben nog geen regenwoud gezien. Als we de camper weer rijklaar hebben gemaakt wordt dat de eerste stop. Het is belangrijk om alles goed op te bergen en kastjes goed te sluiten, want als je gaat rijden heb je kans dat alles door de camper heen rolt. Op de weg naar Tofino, een paar dagen geleden, had iemand (ik noem geen namen) de koelkast niet goed dichtgedaan. De deur moet echt in een soort van slotje klikken. Het gevolg was dat bij een willekeurige scherpe bocht, de deur open vloog en de halve inhoud door de camper rolde. Tomaten, aardbeien, bosbessen.....alles lag over de vloer. Ook weer meegemaakt moet je dan maar denken. Daarna vergeet je nooit meer om de koelkastdeur echt goed dicht te doen.

We hebben 2 relatief korte looppaden uitgekozen. Allebei maximaal 1 km. Het gaat wel iets beter met de voet van Kim, met de naduk op iets. Lange stukken lopen is nog steeds geen optie. Het compromis is dat we een paar keer een klein stuk gaan lopen.
Onze eerste wandeling (want een hike kunnen we het echt niet noemen) is bij een veenmoeras. Er is een boardwalk van 800 meter aangelegd om er geen natte voeten te krijgen. Daardoor is het een makkelijke wandeling. In het nationale park zitten zwarte beren, wolven en cougars (voor de duidelijkheid, een cougar is in dit gebied een poema en geen oudere vrouw die een relatie heeft met een veel jongere toy boy). Het is niet gevaarlijk om hier te lopen, want anders zouden we dat niet doen. Dieren zijn nog steeds banger voor mensen dan andersom, maar je wilt een dier ook niet verrassen en dan maar afwachten of wat volgt een vecht- of vluchtreactie is. Het advies wat je hier krijgt is om nooit alleen te lopen, bij elkaar te blijven en om veel geluid te maken. Dat eerste zit wel goed, als je met zijn drieen bent. Dat tweede ook, anders waren we niet met elkaar op vakantie. Alleen dat derde voelt een beetje vreemd. Loop je door prachtige natuur en wil je genieten van de stilte en de geluiden om je heen, moet je zelf herrie maken.
In het veenmoeras nemen Kim en Joa hun taak in ieder geval heel serieus en we praten hard en zingen de hele 800 meter. Uiteraard zien we geen dieren, maar mooi is het wel.

De tweede wandeling in de Pacific Rim National Park is in een oud redwood bos. Dit is het echte regenwoud. Aan deze kant van Vancouver Island valt ongelofelijk veel regen, vandaar de kwalificatie regenwoud. Alles is hier ook groen, ontelbare tinten groen.
Dit is eigenlijk nog een mooiere wandeling dan de eerste. Plus, we hoeven niet te zingen. Er loopt een groot gezin voor ons en met het geluidsniveau zit het wel goed.
We hebben de bossen op Vancouver Island al van alle kanten gezien, vanaf de weg, vanuit de lucht, vanaf het water....Nu lopen we in het bos en dat is toch wel het mooiste. Het is gelukkig ook vandaag een zonnige dag en het hele bos licht op van de zon en het licht komt als stralen tussen de takken door.
Ook dit is maar een korte wandeling en dat vinden we eigenlijk alle drie wel jammer.

Rond een uur of 12 zitten we weer in de camper en rijden de volgende etappe. We willen er bij Cathedral Grove uit. Het eerste stuk vanaf Pacific Rim gaat door de bergen. Dezelfde haarspeldbochten als op de heenweg een paar dagen geleden. Spannend stukje met allemaal binnenbochten. In een personenauto zou het prettiger zijn om de binnenbochten te rijden in plaats van de kant waar de berg ophoudt. Ik merk dat het in een grote camper andersom is. De binnenbocht betekent heel dicht langs de rotsen rijden en dat voelt heel ongemakkelijk. Continu hou ik in de gaten of ik met de zijkant van de camper niet te dicht langs de rotsen rij. Ook de andere kant hou ik goed in de gaten want je wilt ook niet over je weghelft heen in blinde bochten. De marges zijn klein en zoals ik al zei....spannend stukje.

Zonder kleerscheuren komen we door de bergen heen en net voor 14:00 zijn we bij Cathedral Grove. Ook dit is een bos en de naam 'cathedral' verwijst naar de enorme kaarsrechte redwoods die hier staan. Sommigen al 800 jaar oud en tientallen meters hoog. Omdat we nog niet gelunched hebben, maken we snel wat bagels klaar in de camper, pakken drinken mee en gaan op pad. Het idee was om in het bos te picknicken, maar Kim en Joa hebben al zo'n honger (niet gek om 14:00) en hebben alles al op voordat we goed en wel in het bos zijn. OK, geen picknick dus. Haha.

Onder de enorme bomen zijn we net miertjes. Tussen zoveel overweldigende natuur voel je je redelijk nietig. Voor Joa is het één grote speeltuin. Harde wind laat nog weleens wat bomen omvallen en die enorme woudreuzen liggen als grote lucifers her en der op de grond. Prima klimmateriaal dus.
Op een mooie plek waar Joa lekker kan klimmen eet ook ik mijn lunch op. Toch nog iemand die in het bos picknickt.
De hoogste boom in het bos is 76 meter hoog. Er staat keurig een bordje bij, dus we hoeven er niet naar te raden. Ik realiseer me dat de boom meer dan 2x de hoogte van ons appartement is. Best hoog.
Na een uur zijn we weer terug bij de camper en rijden nog een half uurtje naar Little Qualicum Falls. Wat de naam als zegt, watervallen.
Dit is de laatste wandeling van vandaag, want we willen het niet forceren met de voet van Kim. Ook dit is weer een prachtige plek, met een serie van watervallen in een rivier, midden in het bos. Het meest onder de indruk zijn we van een aantal jongens die van een meter of 15 hoogte van de rotsen in een poel van de waterval springen. Kennelijk zijn ze van hier en weten ze hoe diep dat water is, want het is behoorlijk hoog waar ze vanaf springen.
We maken ons rondje af en komen weer terug bij de camper. Niet elke parkeerplek is geschikt voor zo'n lang voertuig en hier heb ik lang moeten steken en draaien. Ik neem overdwars ongeveer 5 of 6 parkeerplekken in beslag. Tot nu toe valt het me reuze mee met parkeren. Dat gaat eigenlijk steeds prima en we hoeven nooit echt te zoeken naar een plek om de camper neer te zetten. Alleen nu was het even pielen. Gelukkig is de auto naast ons inmiddels weg en kom ik zelf ook makkelijk weg.

Nog een klein stuk te gaan voordat we in Nanaimo zijn bij ons camping voor vandaag, Living Forest.
Dit is de meest luxe camping waar we tot nu toe zijn geweest. Alles keurig geregeld. Ze verhuren ook een soort van gasBBQ's en we besluiten er één te nemen voor vanavond. De bedoeling is om kip met rijst en groenten klaar te maken en de kip kan mooi op de BBQ. Het moet er toch een keer van komen als je kampeert, BBQ'en.
We hebben weer een prima plek, aan zee. Snel zetten we de camper op zijn plek en binnen no time is alles aangesloten en uitgevouwen. Dan kunnen we nog even naar het strandje lopen om met Joa met de bal te spelen. Hij is zo ongelofelijk lief en makkelijk als we lange stukken reizen dat hij het ook echt verdiend om daarna lekker te kunnen spelen.

De BBQ die we hebben gehuurd is niet echt een BBQ. Het is meer bedoeld als een soort van gasbrander, een alternatief van zelf een vuurtje stoken. In de zomer is het op Vancouver Island namelijk verboden om een vuurtje te maken in verband met het risico op bosbranden. Maar goed, de BBQ die geen BBQ is heeft dus geen rooster om vlees op klaar te maken..... We zijn natuurlijk niet voor 1 gat te vangen en met spullen die we in de camper hebben knutsel ik een rooster in elkaar en we kunnen dus gewoon de kip grillen. Wat in het hoofd zit, zit ook niet ergens anders.
En ik moet zeggen, de kip lukt prima. Kim maakt de rest klaar in de camper en binnen een half uurtje zitten we heerlijk te eten. Dit voelt nog meer als kamperen.

Waar de gasbrander ook goed voor is: marshmellows. Joa gaat op zoek naar drie rechte takken om ze op vast te prikken en dat is niet zo'n moeilijke opgave in een bos. We hebben reuze-marshmellows gekocht en het is ook reuze leuk om ze boven het vuur zacht te maken. Joa vindt ze eigenlijk veel te zoet en heeft er meer plezier in om ze te roosteren dan om ze op te eten.

Zo hebben we van een reisdag toch een heel leuke dag kunnen maken.