Zwarte beren en watervliegtuigen

Om 05:45 gaat de wekker. We gaan zwarte beren kijken en die zijn het beste te zien als het eb is. Dan ligt een groot deel van het kiezelstrand droog en de beren zoeken dan naar krabben tussen de stenen. Helaas is het laag water in de week dat wij er zijn rond 07:00 's ochtends dus de wekker moet erg vroeg.

Omdat we geen zin hebben om in alle vroegte de camper los te koppelen etc hebben we een taxi gebeld en we worden om 06:30 opgehaald en naar het dorpje Tofino gebracht. Het is een kilometer of 4 vanaf de camping, te ver om te lopen voor Kim met haar voet.
We hebben een tour geboekt bij The Whale Centre en daar worden we in speciale pakken gehesen. Niet alleen lekker warm, maar je schijnt er ook mee te blijven drijven als je in het water zou vallen. Niet dat dat op de planning staat, maar we gaan met een open speedboot en dan is zo'n pak verplicht.

De baai waaraan Tofino ligt heet Clayocot Sound en is een Unesco Biosphere Reserve. Een uniek gebied wat een beschermde status heeft. Het water is spiegelglad en de boot zoeft er met zo'n 80 kilometer per uur doorheen. Doordat het zo vroeg is, is de wind heel erg koud en het pak geen overbodige luxe. Al zouden we geen beer zien, dan is de bootrit al de moeite waard, zo mooi is het uitzicht.
De man die de boot bestuurd is een native, wat ze hier First Nation noemen, afstammeling van de oorspronkelijke bewoners. Een soort van Indianen. Hij heeft ongelofelijk scherpe ogen, want hij ziet de beren al van heel ver en stuurt er recht op af. Als wij denken in de verte een beer te zien, is het steeds een rots of een omgevallen boom.
We kunnen bij de eerste beer die we zien met de boot heel dichtbij komen. De beer lijkt zich er totaal niets van aan te trekken en doet lekker zijn eigen ding: krabben zoeken tussen de keien op het strand. Het is verder muisstil en we horen hem de stenen wegduwen en als hij een krab vangt en opeet, horen we het kraken van de schaal tussen zijn tanden. De boot ligt met de punt op het strand en de beer staat zo'n 5 meter van ons af. Ademloos kijken we ernaar.
Een standje verder staat nog een beer, maar het hoogtepunt is een moeder met jong. Daar blijven we wat verder vandaan. Ik vermoed dat het niet alleen is om het jong met rust te laten, maar waarschijnlijk ook voor onze eigen veiligheid. Een moederbeer zal niet minder beschermend zijn, als ze jongen heeft, dan andere diersoorten.

Een paar dagen geleden had ik al een fantastische ervaring met grizzly's en ik ben blij dat we dit wel met z'n drieen kunnen doen. We zijn er alle drie vol van en het was de moeite van het vroege opstaan waard.


Tofino zelf is een leuk plaatsje. Heel laid back en er hangt een 'surfsfeertje' . De westkust van Vancouver Island staat bekend om de goede plekken voor golfsurfen en overal zie je surfdudes lopen of rondrijden in van die typische Volkswagen busjes of andere afgeragde barrels met surfplanken op het dak.
Omdat we zo vroeg zijn opgestaan en nog niet echt hebben ontbeten, schieten we een koffietentje in en nemen wat te eten. Het zonnetje heeft zich vandaag eindelijk laten zien en we zitten heerlijk in de zon op het terras.

Toen we terugkwamen van het beren kijken, zijn we met de boot langs een watervliegtuig gevaren. Voor mijn gevoel horen watervliegtuigen onlosmakelijk bij Vancouver Island. Je kan op veel plekken alleen maar komen met een watervliegtuig. Jagers en vissers laten zich er mee afzetten in de middle of nowhere, toeristen gaan er mee naar afgelegen lodges. Ik heb er altijd al een keer mee willen vliegen, dus die kans grijp ik met beide handen aan.
Als Kim in een winkeltje naar kleding staat te kijken loop ik naar het kantoortje wat bij het watervliegtuig hoort en check of er nog plek is. Om 17:45 vanmiddag zou het nog kunnen. Ik denk: doen! En charter het vliegtuigje voor 30 minuten, voor een korte rondvlucht. Als ik terugloop naar Kim en Joa heb ik een leuke verrassing!

Omdat het nog niet eens het einde van de ochtend is, gaan we eerst terug naar onze camper. De zon schijnt gelukkig nog steeds en Joa is niet te houden om met zijn bal naar het strand te gaan. We kunnen eindelijk genieten van lekker weer. Het voelt voor het eerst even als een zomervakantie.

In de loop van de middag gaan we weer terug naar Tofino. Gelukkig hoeven we nu niet steeds een taxi te nemen. Er rijdt ook een gratis shuttle langs de stranden en campings en dus ook naar het stadje.
Kim had vanmorgen al een sushi restaurant gespot en daar hebben we onze zinnen op gezet. De vis kan niet anders dan supervers zijn hier aan zee. De zalm, tonijn, krab en garnalen springen nog net niet vanzelf op je bord. We zitten buiten op het terras en kijken uit over het water. Het watervliegtuig ligt beneden al op ons te wachten.

Jammer genoeg is het wel weer wat bewolkt geworden, vlak voordat we de lucht in gaan. Maar dat mag de pret niet drukken.
Het vliegtuigje is echt heel klein. Als je daar met vier volwassenen in zou zitten, dan moet je elkaar wel heel aardig vinden, zo dicht bij elkaar zit je. Vooral achterin. Kim en Joa zitten achterin naast elkaar en dat is te doen. Ik zit voorin naast de piloot.
Rustig draait hij het vliegtuig richting open water en dan geeft hij vol gas. We hebben verrassend weinig lengte nodig, voordat we los komen van het water en binnen no time zitten we zo hoog, dat we Tofino, de baai en de eilandjes voor de kust in een oogopslag kunnen zien. Wow! Echt heel cool.
De piloot heeft een uur eerder een grijze walvis met jong vanuit de lucht gezien en vliegt met ons terug naar die plek om te kijken of ze er nog steeds zijn. En ja hoor, ze zitten nog op dezelfde plek en we kunnen ze vanuit de lucht prima volgen elke keer als ze dicht aan de oppervlakte zijn. Dat is toch ook wel een unieke manier om walvissen te zien.
De rest van de tijd vliegen we langs de kust en de eilandjes en de baai van Clayocot Sound. We eindigen de dag letterlijk met een hoogtepunt en de 30 minuten zijn helaas zo weer voorbij.

Wat een mooie dingen allemaal weer. Reizen is al echt een voorrecht en helemaal op deze manier. Morgen weer een mooie dag voor de boeg.