Een hele dag lekker niets

Het ontbijt is helaas maar tot 9:30 anders waren we nog langer blijven liggen vandaag. Heerlijk lui zijn we. Vandaag helemaal niets op het programma. Of ja, toch......eten, drinken, hangen, zwemmen, weer drinken, eten, snorkelen, af en toe eens van de zee naar het zwembad lopen. Dus toch best nog een vol programma, haha.
Duiken staat hier ook op het programma voor mij, maar vandaag nog even niet. Eerst lekker een dag met z'n drieen.

Om 9:00 lopen we op het gemak naar het ontbijt. Dat is wel een massale toestand zeg! Dit is natuurlijk een redelijk groot resort en het ontbijt is het moment dat je de meeste mensen bij elkaar ziet. Inderdaad voornamelijk Chinezen.
Maar gelukkig is het ontbijtbuffet niet alleen voor Chinezen gevuld. Ook wij hebben voldoende keuze. En we hebben een mooi plekje. Vanaf de eerste verdieping kijken we uit over het strand en de zee in de ochtendzon. Dit belooft een mooie dag te worden.

Na het eten vinden we uit waar we handdoeken en kussens voor op de strandbedden kunnen krijgen. Helaas zijn anderen al zo gewiekst geweest om voor het eten hun bedje te 'reserveren' en bijna alles is al vol. Zeker de mooie plekken. Dan moeten wij morgen ook maar zo bijdehand zijn. Eigenlijk hou ik daar helemaal niet van, vind het eigenlijk asociaal, maar goed, je wilt wel onder een parasol kunnen liggen als de tropenzon brand. In de volle zon is het zelfs 's morgens om 10:00 uur al niet uit te houden, laat staan midden op de dag, als hij loodrecht boven je staat.
We merken wel dat het reserveren van bedjes een exlusieve Europese aangelegenheid is. Het zijn met name de Italianen hier die dat doen. Chinezen zijn kennelijk niet zo.

Goed, morgen beter dus, voor een goed plaatsje.
Wij gaan eerst lekker de zee in. Die is in het ondiepe deel gewoon echt warm. Zeker meer dan 32 graden. Afkoelen is dus een relatief begrip, maar het is echt heerlijk. Net een bad. En die kleuren van het water.....Ik schreef het gisteren al, wat een ontzettend mooie zee. Niet normaal. Ik hoop dat de foto's boekdelen spreken.

Doordat het zo warm is, zijn de drankjes en ijsjes niet aan te slepen. Op een meter of 50 zit een winkeltje waar je alles kan krijgen. Toch voelen we ons zo loom, dat zelfs die 50 meter lopen veel moeite kost. Heerlijk om zo lui te zijn.

Ook vandaag gaan we weer snorkelen Nu niet bij de rots links, maar aan ons eigen uiteinde van het strand, aan de rechterkant. Ook daar zouden baby haaien moeten zitten. Vanaf het strand ben je binnen 10 meter bij het eerste koraal en de bijbehorende kleurrijke visjes. En hoe verder je zwemt, langs de rotsen, hoe mooier het wordt. Joa houdt het ook goed vol. Vorig jaar had hij het vaak na 10 minuten al gezien, nu houdt hij het makkelijk een uur vol, zonder te piepen dat hij terug wil. Maar het is natuurlijk ook voor hem gewoon ontzettend mooi, die onderwaterwereld en hij heeft steeds meer geduld voor dat soort dingen. Leuk! Ik heb altijd al een passie gehad voor alles in en op het water en het is mooi om zoiets als snorkelen met hem te kunnen delen. Later ook duiken hoop ik.

Ik zie voor me een donkere plek in het water en weet niet wat het is. We zwemmen er naartoe en het blijkt een school visjes te zijn. Een soort sardientjes van een centimeter of 10 lang. Schatten hoeveel het er zijn is lastig, maar het zijn er tienduizenden. Als we er doorheen zwemmen, cirkelen ze om ons heen en zitten we midden in een kring van al die duizenden vissen. Maar we zijn niet de enige die geinteresseerd zijn in de vissen. Dat zijn de haaien ook. En ook een andere roofvis. Een meter lang en een bek als een krokodil vol met scherpe tanden. Ze zwemmen net onder het wateroppervlak en houden ons scherp in de gaten. Niet dat ik bang ben dat ze ons in de tenen willen bijten, maar het zal meer zijn dat ze niet willen dat wij hun feestmaal verstoren.

We blijven wel een half uur naar de school vissen kijken en naar de haaien en roofvissen die er jagend doorheen gaan. Soms zien we ze een visje vangen, met verbazingwekkende snelheid. National Geographic recht voor je neus.
De reden dat we er toch maar uitkomen is omdat Kim vanaf de kant roept dat het tijd is om ons opnieuw in te smeren.

En het is ook lunchtijd. We hebben wijselijk niet het volpension-arrangement genomen. Ontbijt zit er wel bij, maar we willen niet alle maaltijden van de dag met een grote groep andere mensen met een enorm buffet. We blijven liever bij het strand en bestellen gewoon wat we zelf lekker vinden. In tien stappen lopen zitten we aan een rustig tafeltje, met uitzicht op het strand en de zee.

Van de Chinezen overigens heel de dag geen spoor. Je vraagt je af waar ze heel de tijd blijven. Waarschijnlijk met snorkeltrips mee. Nou, zij liever dan wij, want ik kan me niet voorstellen dat het leuk is om op een plek te snorkelen, waar je met een paar honderd man zij aan zij in het water ligt. Wij doen liever ons eigen ding. En dat gaat overdag hier prima, want net als gisteren is het hier nagenoeg uitgestorven.
En als je aan het einde van de dag dan toch een Chinees in de zee ziet, dan hebben ze vaak een heel zwempak aan. Net een soort van heel dunne wetsuit, zelfs met masker. Dan lijkt het net of je Spiderman in het water ziet. Haha. Eens kijken of ik dat nog een keer op de foto krijg. Te grappig.

Kim heeft natuurlijk onze verhalen gehoord over de tienduizenden sardientjes en de haaien en zij wil die ook graag zien. Met z'n drieen gaan we na de lunch nog een keer een uur snorkelen. De school vissen zit nog nagenoeg op dezelfde plek en we hebben weer alle tijd om naar het spektakel te kijken.

De tweede helft van de middag hangen we lekker in en om het zwembad. Dat water is net zo lekker warm als de zee. Joa heeft om zich hier te kunnen spelen een luchtbed van ons gekregen. Dat hadden we al meegenomen uit Nederland, omdat we niet wisten wat we hier zouden kunnen krijgen. Achteraf gezien was dat niet nodig geweest, want het winkeltje van het resort verkoopt van alles en nog wat. Maar goed, we hebben er wel een hoop plezier van. Ondertussen is hij van een leeftijd dat hij alles leuk vindt, als het maar wild gaat en ik ben ongeveer 2 uur met hem aan het gooien en smijten in het zwembad. Het kan niet hoog genoeg. Salto's vooruit en achteruit, met luchtbed en al de lucht in. We hebben echt grote lol samen.
Maar als de dag voorbij is zijn we allebei ook flink moe. Helemaal klaar voor vandaag.

We hebben ontdekt dat het resortje naast ons een gezelliger restaurantje heeft en een uitgebreidere kaart. Voor het avondeten gaan we daar naartoe. Onder de palmbomen, voetjes in het zand zitten we gezellig te eten. Joa wordt hier aangesproken door een Nederlands jongetje van ongeveer zijn leeftijd. Hij heet Merlijn en wil graag met Joa voetballen. Dat is niet tegen dovemans oren gezegd, want als Joa iets mist is het voetbal.

Omdat Kim om 21:00 een massage heeft gepland, lopen we bijtijds weer terug. Joa en Merlijn maken een afspraak om morgen verder te spelen.

Bij het gebouw van de massage zit ook een dame, die met een airbrush-apparaatje tattoos kan spuiten. Joa wil dat heel graag en hij kiest een stoere doodskop uit. We hebben niets tegen Kim gezegd en Joa slaapt al als zij van de massage terugkomt. Een leuke verrassing voor morgen dus. Joa vindt zichzelf een hele bink met zijn nieuw aanwinst op zijn bovenarm. Zonder morren gaat hij lekker slapen, zich verheugend op de verrassing die hij morgen aan Kim kan laten zien.