Toe toe toeter op de Vietnam scooter

De scooter is natuurlijk niet voor niets gehuurd. We gaan op avontuur in het achterland. We zijn vandaag de Easy Riders van Vietnam. Weliswaar geen coole motor, maar een 100cc Honda met automaat. Maar we voelen ons even geen familie doorsnee. Eerder doorsnee Vietnamees.
Na een stevig ontbijt klimmen we op de scooter. Eerst richting Hoi An en vervolgens verder naar het westen. We willen vandaag naar My Son, een tempelcomplex uit de 3e tot en met 15e eeuw. Alhoewel, complex....het zijn ruines. Op zich waren de tempels redelijk goed gebouwd, maar de bommen uit de oorlog tegen de VS hebben hun werk goed gedaan en de boel is flink in puin. Nare bijkomstigheid van de oorlog.
De ruines zijn wel een mooi doel, maar het gaat vandaag niet perse om de bestemming. Het gaat om de reis.
En de reis is cool. Joa vindt het ook helemaal te gek op de scooter. Hij zit prinsheerlijk voorop en hij krijgt de belangrijkste taak van allemaal. Hij mag toeteren op de juiste momenten. En dat is natuurlijk een kunst op zich. Timing is everything.
Ook ik ben helemaal in mijn element. Even van de gebaande paden af. Het drukkere verkeer van Hoi An achter ons laten en lekker door het platteland rijden. We bepalen zelf waar naartoe, hoe snel of langzaam, waar we stoppen voor een foto of wat drinken etc. Even komt het gevoel van de 4x4 in Afrika weer terug. De vrijheid en onderweg lekker rondkijken. Heerlijk!
We rijden door kleine dorpjes, stadjes. Langs gifgroene rijstvelden en langs meertjes vol met lotusbloemen. Dit is Vietnam op zijn mooist.

De weg staat niet overal even goed aangegeven, maar dat mag de pret niet drukken. Ik weet dat we naar het westen moeten, dus dat navigeert prima. En als we bij een kruising komen en het even niet weten, roepen we gewoon My Son naar de locals en dan gaan de handen vanzelf de goede richting in.
Zonder verkeerd te rijden komen we daar na zo'n 1.5 uur aan.

Het is echt ongelofelijk warm. Onderweg merken we dat ondanks de rijwind ook, want door het loeihete asfalt blaast er een soort warme fohn langs ons heen. Maar zodra we stilstaan, gutst het zweet helemaal van ons af.
Van de parkeerplaats moeten we nog zo'n 400 meter lopen naar de eerste tempels. Pfff... Echt killing. Niet normaal zo warm en vochtig.
Het is een enorm complex, wat meerdere vierkante kilometers beslaat. Maar dat geloven we verder wel. Vandaag is niet de dag om ons helemaal in de Cham cultuur onder te dompelen. We scharrelen een half uur rond bij de eerste tempels en gaan dan lekker weer richting scooter. Het zwembad lonkt!

Joa is net zo enthousiast als op de heenweg. En hij heeft ook heel goed de weg onthouden, want hij helpt prima mee om terug te navigeren. Als we het even niet weten, dan hoeven we deze keer niet eens 'Hoi An' te roepen. Iedereen begrijpt zonder het te zeggen dat we naar dit toeristenoord terug moeten en de handen wijzen ons zelfs ongevraagd de weg.

Onderweg duurt het heel erg lang voordat we een winkeltje tegenkomen waar ze gekoeld drinken verkopen. Koelkasten zijn niet populair in dit deel van Vietnam. Haha. Dus bij de eerste de beste koelkast die we zien staan gooien we ons vol met koel vocht.

Om 15:00 zijn we terug en het is ook mooi geweest. Tijd voor het zwembad en een heleboel koele drankjes.

Joa wil graag een keer in het donker zwemmen en we hebben hem beloofd om tot het donker te blijven. Gelukkig is dat hier al rond 18:30.
We eten ook bij het zwembad. Voetjes in het zand en uitkijkend over zee.
En natuurlijk hebben we ook wat te vieren! Eerst laat ik een paar lekkere cocktails voorbij komen. En een hele grote chocolade milkshake voor Joa. Als avondeten regel ik voor Kim en mij verse kreeft. Even genieten van het fijne gevoel.
En hoe luxe voelt dit zeg! Gisteren was ik nog Koos Werkeloos en nu heb ik gewoon weer een topbaan. Natuurlijk vieren we dat. Nou, dit moment lijsten we in hoor. Veel mooier wordt het toch niet? Heerlijke kreeft, ondergaande zon en wat een plek zeg!

Met een ronde buik glijden we het zwembad weer in. Lekker met Joa spelen tot het donker is en de lampen in het zwembad aan gaan. Zo krijgt iedereen waar hij op hoopt, Joa dus ook. Oh....en hij had trouwens ook een heerlijke cheeseburger vanavond. Stond ook op zijn wensenlijstje!

Als Joa op bed ligt kijken Kim en ik nog lekker een film op de iPad. Mooie dag vandaag!