Gamba's op het strand

De laatste echte vakantiedag..... Helaas. Morgen vliegen we terug naar HCMC en dan via Dubai weer naar huis. Pffff, nog even heel erg genieten vandaag!
We zouden nog wel wat langer op vakantie willen blijven, maar er is ook genoeg goede reden om weer terug te gaan. Met mijn nieuwe baan op zak begint er straks gewoon een nieuw leven.

Ook vandaag doen we heeeeeel erg rustig aan. Geen wekker, rustig ontbijten en dan op het gemakje weer naar dezelfde strandstoelen. Zelfde opblaasboot voor Joa.

De golven zijn vandaag lekker hoog, dus we hebben het samen prima naar onze zin in de zee. Het kan niet gek genoeg gaan, om samen met bootje en al door de golven op het strand gekwakt te worden. Daar word ik zelf, als kind van 38, ook heel erg vrolijk van!

Joa is echt definitief afgeknapt op het parasailen, want ook vandaag is het niet de bedoeling dat we dat gaan doen. Maar wat hij wel leuk vindt om nog een keer te doen is jetskiën. En daar zeg ik ook geen nee tegen, dus gaan we weer fijn een stukje samen varen. Nu hij het al een keer gedaan heeft in Hoi An vindt hij het minder spannend en durft hij meer. Ik zet hem voorop, zodat ik hem tussen mijn benen en armen kan vasthouden en zodat hij kan sturen en gasgeven. Dat vindt hij wel wat hoor!
We halen de meest leuke capriolen uit. Vooral de rondjes draaien en over de golven springen vindt hij stoer. Ik help hem natuurlijk met sturen en zo, maar hij heeft helemaal het gevoel dat hij het zelf doet.

Op het strand komen weer de nodige verkopers voorbij. Mijn interesse gaat vooral uit naar de meneer met de enorme gamba's. Die komen net uit de zee en worden naast je bedje op een houtskoolvuurtje voor je bereid. Ik voel me de koning te rijk met mijn heerlijke maaltje. Dit is pas luxegevoel. En dat voor een paar euro. Hahaha.

Kim en ik wisselen elkaar af om met Joa te spelen in het water. Zo kunnen we allebei ook wat relaxen en lezen op het strandbedje. Gaat prima zo.
Als ik op mijn bedje lig, komt de vakantie aan mijn gedachten voorbij. We hebben weer een hoop meegemaakt, echt leuk. Zoals ik al eerder zei, is Vietnam niet perse een topbestemming qua cultuur, pracht en praal etc. Maar wel een erg interessant land, met leuke mensen. En oh, wat hebben we drie weken fantastisch gegeten. Ik denk eigenlijk dat dit het land is, waar ik tot nu toe het lekkerst heb gegeten, van al mijn reizen.
We hebben ook veel grappige dingen meegemaakt en ons vergaapt aan alles wat hier kennelijk normaal is. Joa kijkt hier ook zijn ogen uit. Ineens schiet me ook iets grappigs te binnen, wat hij in Hue tegen ons zei. Hij zag een meneer zitten zonder tanden. Dan heb je zo van die lippen als spleetjes zeg maar. Ik denk dat iedereen er wel een beeld bij kan voorstellen. En Joa vroeg 'Mam, heeft die meneer zijn lippen nou aan elkaar geplakt? En hoe kan hij dan eten?' Kinderen kijken gewoon lekker anders tegen de wereld aan.

Liggend op mijn bedje realiseer ik me ook, dat dit soort landen niet iedereen zal aanspreken. Het is Azie, het is derde wereld. Niet alles is mooi, want het is een arm land. Soms zie je wel moderne dingen, maar het blijft hier gewoon allemaal niet mooi. Het is een chaos, soms ook gewoon vies. Soms is het hysterich druk en hectisch. Hier gelden andere standaarden.
Ja, je kan hier in een luxe hotel zitten of in een mooi en nieuw resort. Maar het is zelden Westerse luxe. Zet 2 stappen buiten die cocon en je staat weer in het dagelijkse leven. Je moet geduld hebben en flexibel zijn. Verwacht hier geen vakantie zoals in Europa. Maar wat is het toch leuk om te reizen in dit soort landen! Juist omdat alles zo lekker anders is.
Je ziet hier in Vietnam dat de ontwikkelingen snel gaan. Er komt hier ook meer welvaart. Maar Kim en ik hebben al een paar keer tegen elkaar gezegd, dat het nooit zal worden zoals bijvoorbeeld in Nederland. Vietnam is in 20 jaar tijd in het heden geslingerd. Sommige dingen die bij ons langzaam zijn gegroeid in de afgelopen 100 jaar, die komen hier ineens. En daardoor zie je bijvoorbeeld in Hanoi een BMW X6 rijden naast een handkar en lopen de kippen er nog op straat. Of zie je in Hoi An een mooi nieuw resort, maar daar achter de golfplaten hutjes van de locals.
De drukte van Hanoi, maar rijdt een uurtje naar het westen en je zit op het platteland, waar mensen nog traditionele kleding dragen en het leven is er nog als bij wijze van spreken 100 jaar geleden. Die tegenstellingen zullen niet verdwijnen. Er komt alleen meer moderns bij.

We zitten nu dus in Nha Trang. Is dat wat? Nou, om eerlijk te zijn is het hier niet zo bijzonder. Het strand is mooi. Zes kilometer lang, warm zeewater, zand en palmbomen. Maar wat er achter ligt.....lelijke hoge hotels, drukte en chaos in het verkeer. Modern voor Vietnamese begrippen, maar nog steeds armoedig volgens de onze. Prima voor wat wij wilden, 3 dagen mooi weer en op het strand liggen. Maar verder is het echte Vietnam hier ver te zoeken. Maar wat maakt het uit. Ik lig hier op mijn bedje, gezicht richting de zee en geniet nog lekker van de laatste paar uren.
En ik geniet van de gedachten aan de mooie dingen die we hebben gedaan.

Om 18:00 stappen we het strand af. Als souvenir nemen we een lekker kleurtje mee naar huis.

We gaan naar hetzelfde restaurantje als gisteren en eten en drinken voor EUR 15 ons weer helemaal rond, inclusief cocktails en toetjes.
Joa ligt lekker te slapen en wij denken alvast een de praktische dingen voor morgen.
Helaas, de vakantie zit er morgen op.......