Met het hoofd onder water

Onze laatste dag in Hoi An. Afgelopen vrijdag, toen we in het stadje Hoi An waren, hebben we voor vandaag een duik- en snorkeltrip geregeld naar de Cham eilanden. De eilandjes zien we vanuit ons hotel voor de kust liggen. En dit is een van de weinige plekken in Vietnam waar het goed duiken is. Alhoewel....ik weet al dat duiken in Vietnam geen wereldklasse is, zoals op andere plekken waar ik ben geweest, maar het schijnt wel fraai te zijn en ik duik heel erg graag.
Kim en Joa kunnen op de boot mee en snorkelen, dus we zijn wel heel de dag samen.

We worden al om 08:15 opgehaald en de pier van waar de boot vertrek is nog geen 5 minuten van het hotel. Het is een drukte van belang in het kleine haventje. Er gaan heel wat boten naar de Cham eilanden..... De meeste mensen gaan voor een stranddag. Wij gaan met 1 van de 4 boten mee, met duikers en snorkelaars. Hopelijk zoeken we een ander plekje op dan al die anderen.
De Cham eilanden zijn nog een stukje onbedorven Vietnam. Eén eilandje is bewoond en die mensen wonen redelijk geïsoleerd, want het is ruim een uur varen naar het vasteland.

Het is weer een hele hete dag. Ruim boven de 35 graden en vandaag staat er ook geen zuchtje wind. Zelfs zo vroeg in de morgen en op het water is het genadeloos warm. Toch is het altijd lekker om te varen. De boot is ook niet te vol, dus er zijn genoeg fijne plekjes te vinden om lekker te hangen. Joa vermaakt zich prima met zijn Donald Duck tijdschriftje. Zo leuk, dat hij nu zelf kan lezen. Dat is toch weer iets waarmee hij zich heel goed kan vermaken.

De eerste plek waar ik ga duiken is een ondiep koraalrif en daardoor ook een hele goede plek om te snorkelen. Het is fijn om weer te duiken en het voelt goed om weer met pak en uitrustig klaar te staan om in het water te springen. Joa vindt het ook altijd erg interessant als ik ga duiken en ik zie aan zijn oogjes altijd dat hij dat ook heel graag wil als hij wat ouder is. Nou, dat gaan we natuurlijk gewoon regelen, want ik kan wel goede duik buddy gebruiken.

De duik zelf is mooi, vooral door de verscheidenheid aan koraal. Hard en zacht. Echt prachtig. Maar wat opvalt is dat er niet heel veel vis zit. Gewoon echt weinig. Net een heel erg mooi aquarium waar nog vis in gestopt moet worden. En wat er zit is vooral veel 'macro'. De kleinere vissen en dieren.
Het hoogtepunt van de duik, wat adrenaline betreft, is de ontmoeting met 2 trigger vissen. Die zijn heel erg territoriaal, vooral als er jongen zijn. De titan triggers die we tegenkomen zijn ongeveer een halve meter groot en vallen aan als je te dichtbij komt. Alleen je weet pas dat je te dichtbij komt, als ze agressief te voorschijn komen. Daar gaat het hart wel een beetje sneller van slaan, want met een beetje pech vallen ze aan, bonken ze heel hard tegen je aan of bijten je. En ze hebben ook een stekel op hun rug, die rechtop wordt gezet als ze aanvallen.
Maar goed, de truc is om achteruit naar onder en van ze af te zwemmen. Hun territorium is trechtervormig. En als ze dan toch aanvallen, dan is het op je finnen. Ook spannend, maar niet zo erg.
Deze ontmoeting loopt met een sisser af.....kennelijk is het genoeg dat we ons terugtrekken.

Kim en Joa snorkelen dicht bij de boot. Trigger vissen zijn geen probleem, omdat die dieper zitten. Maar het koraalrif is erg ondiep en daardoor ook voor snorkelaars erg mooi.

Als ik na 60 minuten weer boven kom, vraag ik of Joa nog even met zijn duikbril het water in komt. Vorig jaar in Lake Malawi heb ik voor het eerst geprobeerd of hij relaxed zou blijven, als hij zou duiken. Aan de eerste trap van een duikfles zit een tweede adem automaat. Die heb ik aan Joa gegeven en toen ben ik met hem onder de boot doorgegaan. Nu probeer ik het weer. En het gaat weer heel erg goed. Joa is zo relaxed in het water. Dat kan ik zien aan zijn ademhaling en de bubbels die hij uitblaast.
Ik neem hem een meter mee naar beneden. Even richting het koraal en hij vindt het super cool. Jammer dat we maar een paar minuutjes hebben, voordat de boot verder moet.

De tweede duikplek is niet geschikt voor snorkelaars, dus we zetten eerst de niet-duikers af op een van de eilanden, op een erg mooi strand. Dan varen we door naar een kleiner eilandje voor een stromingsduik. Dat betekent dat hier een redelijk sterke stroming staat, waar je gebruik van kan maken tijdens je duik. Zonder al te veel moeite glij je dan langs het rif. Je komt er dan ook op een andere plek uit, dan waar je er in bent gesprongen. Ook hier weer mooi koraal en weinig vis.
Ondanks dat het een nationaal onderwaterpark is, is hier denk ik toch een beetje teveel uit de zee gevist.

Na de duik gaat de boot terug naar het eiland waar Kim en Joa al anderhalf uur op het strand liggen. Daar gaan we met z'n allen lunchen. De lunch is echt perfect geregeld.
Na de lunch hebben we nog een uur op het strand, voordat we terugvaren naar Hoi An. Vanaf het strand kan je ook prima snorkelen en ik ga samen met Joa het water in, om nog even samen van het onderwaterleven te genieten. Ik zie het al helemaal voor me hoe dat is, als we straks samen kunnen duiken!

De boottocht terug is weer erg relaxed. De zon staat al niet meer zo hoog en het wordt iets minder warm. Ik heb lekker even de tijd om een verhaal te schrijven voor de blog. Er zijn slechtere omstandigheden te bedenken.

Rond 16:30 zijn we weer terug in de haven en nog geen 10 minuten later liggen we in het zwembad bij het hotel. Wel een heerlijke dag zo.

We besluiten om weer lekker op het strand te eten, zodat Joa zo lang mogelijk kan zwemmen. En ook nu gaan we pas naar de kamer als het al donker is.

We moeten alleen nog even uitpuzzelen hoe we morgen van Hoi An naar Hue komen en wat we onderweg willen doen. Jammer dat we hier morgen alweer weg gaan.....