Drie vluchten terug naar huis

Straks drie vluchten voor de boeg. Het wordt een lange dag.
De eerste vlucht gaat van Nha Trang naar HCMC. We vliegen om 11:20 en hoeven niet al te vroeg ons bed uit. De taxi komt om 9:15 en voor die tijd ontbijten we op het gemak en stoppen de laatste spullen in onze bagage.
Ook in Nha Trang ligt het vliegveld een behoorlijk stuk buiten de stad en de taxi rit duurt 45 minuten. Dat is nog langer dan de vlucht zelf, want die is net iets meer dan een half uur.
Als we op het vliegveld inchecken en de koffers af geven lopen we op het gemak naar de paspoortcontrole en het scan apparaat en net als we er doorheen zijn hoor ik mijn naam op het vliegveld omroepen. Huh? Dat heb ik, voor zover ik me kan herinneren, nog nooit gehad. Ik ben benieuwd wat er aan de hand is.
Ik loop alleen terug naar de incheckbalie en zie mijn tas daar weer naast de balie staan, samen met een serieus kijkende man in uniform. In die paar seconden dat ik onderweg ben naar de balie schiet er van alles door mijn hoofd. Ik heb toch echt zelf mijn rugzak ingepakt en er zit niets in wat niet door de beugel zou kunnen.

De man in uniform vraagt aan mij of ik onderin mijn tas een fles heb zitten en of hij daar even naar mag kijken. Aha, natuurlijk, dat is het flesje zand wat ik heb meegenomen uit Hoi An. De meeste mensen weten dat zand of aarde het enige souvenir is wat ik meeneem van verre reizen. En nu had ik wat op het strand van Hoi An opgeschept. Klaar om thuis in een potje gestopt te worden, met een label er op.
Ik heb al een aardige collectie van ongeveer 40 van die potjes.
Dus de enige angst die ik nu nog heb, is dat mijn potje zand uit Vietnam er niet zal komen. Haha.
Maar gelukkig komt het niet zo ver. Ik haal het flesje uit mijn rugzak en laat zien dat er zand in zit. Kennelijk was de inhoud niet duidelijk, in de scanner. Een flesje met poeder....met een beetje fantasie snap ik waar ze dat voor aan hebben gezien.
Maar alles is OK en het flesje mag weer terug.

Kim en Joa staan ondertussen in spanning te wachten, waarom ik nou toch ben teruggeroepen. Storm in een glas water dus.

Zoals ik al zei, is de vlucht naar HCMC heel erg kort. Nha Trang ligt op nog geen 500km van HCMC. Jammer genoeg gaan er niet heel veel vluchten per dag en waren de mogelijkheden beperkt. Het liefst hadden we een vlucht aan het einde van de middag genomen, om dan goed aan te sluiten op onze vlucht naar huis. Maar die was er niet. Het was 06:00, 11:20 of 19:30......Nou, de eerste vlucht is natuurlijk veel te vroeg. Ook de laatste vakantiedag is nog gewoon vakantie. En met de laatste vlucht zullen we de vlucht naar huis missen. Dus eigenlijk blijft logisch de vlucht van 11:20 over.
Maar daardoor hebben we nog behoorlijk wat tijd in HCMC te doden. Tijd, die we liever op het strand hadden gezeten bijvoorbeeld.
Nu hebben we de laatste dag, vlak voordat we gaan reizen, ook geen zin meer om nog heel erg toeristisch te doen en dingen te gaan bekijken. Dus het plan is simpel: zwembad. Dat is voor Joa ook het leukst.
Op internet hebben we gezien dat er niet echt openbare zwembaden zijn in HCMC. Wel een waterpark, maar die gok nemen we maar niet, na onze slechte ervaring in Hanoi. Dus dan blijven de hotels met zwembad over als optie. We weten dat het hier vrij normaal is, dat je bij hotels een dagkaartje kan kopen voor het gebruik van het zwembad.
We zoeken het meest luxe hotel in HCMC uit en nemen de taxi er naartoe.
Om 13:00 staan we dus bij het Majestic Hotel en vijf minuten later liggen we lekker op een bedje naast het zwembad.
Het Majestic Hotel is in twee woorden 'koloniale luxe'. Een hotel wat er al in 1925 stond en flink wat ouderwetse pracht en praal heeft. Het zou voor mij geen hotel zijn om in te slapen (liever een modern 3 sterren hotel, dan een klassiek 5 sterrenhotel wat mij betreft), maar voor een middagje zwembad voldoet het prima.

Het hotel is voor Vietnamese begrippen wel erg duur. Uiteindelijk zijn het zo'n beetje Nederlandse prijzen. Grapppig dat we ons er toch een beetje verontwaardigd over verbazen. Wat? Kosten drie smoothies net zoveel als ons hele diner van gisteren, met voorafjes, toetjes en cocktails? Belachelijk! Hahaha.
En als we ook nog lunch bestellen, hebben we helemaal het gevoel dat we bestolen worden. Komt het nou omdat we zo gewend zijn aan de lage prijzen in Vietnam? Of is het dat deze prijzen gewoon erg buiten proportie zijn?

Maar wat maakt het eigenlijk uit. We hebben ieder geval nog een paar heerlijke uurtjes bij een luxe zwembad, in plaats van de vertrekhal van een vliegveld.

Het voordeel van een luxe hotel is wel, dat alles netjes is geregeld. Er zijn goede douches bij het zwembad, er hangt shampoo en badschuim. Perfect, zo gaan we helemaal fris het zwembad in. Om 18:00 stappen we tevreden de taxi weer in.

Toen we van HCMC naar Danang vlogen hadden we al gezien dat het vliegveld een Domino's Pizza had (verder hebben we nagenoeg geen Westerse fastfood in Vietnam gezien) en we hebben Joa beloofd dat we daar lekker pizza gaan eten, voordat we vertrekken. Ik moet zeggen dat het er ook bij mij prima in gaat, na 3 weken rijst!

Helemaal volgens planning vliegen we om 21:15 naar Dubai.