Een paar uur Jakarta

De wekker gaat om 06:30. Dat lijkt wel een normale werkdag. Haha.
We hebben een boot geregeld om 07:15 om op tijd bij het vliegveld te zijn. Voordat we vertrekken hebben we nog net een kwartiertje om te ontbijten.

Met de boot is het een minuut of 40 naar Manado. Vanaf Bunaken zie je een groot deel van de kustlijn van Noord-Sulawesi. Er zijn een aantal actieve vulkanen op dit deel van het eiland. En als we op de boot zitten zien we dat de vulkaan het dichtst bij Manado een rookpluim uitspuugt. De ene minuut was er nog niets te zien en de volgende minuut komt er een bruine pluim uit de krater. Gelukkig blijft het bij die ene 'wind' uit het binnenste van de aarde. Het levert in ieder geval een mooie foto op.
Wie weet zijn we vandaag precies op tijd vertrokken en is de aardscheet een voorbode voor meer?

In de haven van Manado staat een busje voor ons klaar en we vertrekken direct naar het vliegveld. Een uur voor de vlucht checken we in en voor we het weten zitten we alweer in het vliegtuig. Dat is allemaal erg efficient gegaan deze ochtend.

Ook het vliegen zelf begint bijna routinewerk te worden. Dit is de vierde vlucht van deze vakantie en daarmee zijn we op de helft van ons pakket aan vluchten. Het is een kleine 3 uur van Manado naar Jakarta. Je kan hier echt enorme afstanden afleggen, zonder het land uit te gaan. Indonesie bestaat uit pak 'm beet 16,000 eilanden en eilandjes, netjes om de evenaar gedrapeerd. En de afstand van west naar oost is duizenden kilometers.
Wat ik al eerder schreef....Gerben is niet zo dol op vliegen. Hij zal zich er nooit door laten tegen houden als hij iets wil doen (een eigenschap waar ik heel veel respect voor heb), maar helemaal fijn vindt hij het niet. Vooral tegen de langere vluchten zag hij op. Maar tot nu toe is alles fantastisch gegaan. Hij heeft er volgens mij niet eens bij stil gestaan en het reizen gaat als vanzelf. Er overwinning op zichzelf dus.
Ik vond het al erg dapper dat hij het aandurfde om met mij op reis te gaan. En dan niet gewoon een retourtje naar de zon, maar gelijk een avontuur. Wat voor mij in de afgelopen 12 jaar misschien min of meer vertrouwd is geworden, is voor Gerben toch echt de eerste keer. Acht vluchten, een eilandje zonder voorziening en straks nog Borneo. Ruiger en meer exotisch wordt het niet snel, haha. Ik vind nu al dat hij is geslaagd voor het diploma 'wereldreizen voor gevorderden' en we zijn pas halverwege. Daar komt straks gewoon nog het extra certificaat 'Jungle Jim' en 'Orang Utan expert' bij.

Ik wil er in de vakantie niet helemaal aan voorbij gaan, dat Gerben voor zichzelf heel wat overwint en ik heb voor iedere succesvolle vlucht een medaille geregeld. Elke keer als we veilig op de grond staan komt er weer een uit de rugzak. Inmiddels heeft hij er dus 4.
Wat betekent dat we inderdaad weer veilig in Jakarta staan.

Morgen vliegen we om 07:00 en om die reden hebben we een hotel heel dicht bij het vliegveld genomen. Scheelt in positieve zin, wat kostbare uurtjes in bed morgen ochtend. De stad Jakarta ligt namelijk 35 kilometer van het vliegveld en de wegen kunnen heel erg druk zijn, ook 's ochtends vroeg, want de gemiddelde Indonees gaat aan de slag als het licht wordt buiten.
Het hotel is super, echt westers comfort. We kunnen vanavond dus in ieder geval voor het eerst in bijna een week een warme douche nemen.

Omdat we in Jakarta in een andere tijd zone zitten (+5 uur t.o.v. Nederland) dan in Manado, heeft de vlucht van 3 uur eigenlijk maar 2 uur gekost. We kunnen dus vroeg in de middag wel weer even op pad. Jakarta is weliswaar geen stad vol met toeristische bezienswaardigheden, maar we willen wel even sfeer proeven.
Daarom pakken we een taxi de stad in. Gelukkig is vanwege de feestweek na de Ramadan een groot deel van de bevolking nog steeds op reis en daardoor is het veel rustiger dan verwacht op de weg.

Omdat we maar een paar uurtjes in Jakarta kunnen zijn, hebben we geen van tweeen uitgezocht wat we precies kunnen doen. Ik weet alleen hoe de backpackerswijk heet en we laten ons daar maar naartoe brengen. Was de taxi in Nederland maar zo goedkoop als hier.....Een klein uur in de taxi gezeten voor 10 Euro. Dat is best te doen.

De backpackersbuurt blijkt niets voor te stellen. Een straat met een 2 hotels, een paar bars en een enkel restaurant. Hmmm.....ik heb weleens drukkere backpackerswijken gezien. Het is hier helemaal dood. We zien ook hooguit een stuk of 4 andere blanke mensen. Eigenlijk hetzelfde beeld als we tot nu toe overal hebben aangetroffen. Meestal zijn we de enigen en zelfs in vliegtuigen kom je niet verder dan een handjevol toeristen. Dat maakt het toch ook wel erg leuk om hier te reizen.
Overal waar we komen hebben we bekijks en wordt je ongegeneerd aangestaard.
Hello Mister! Where are you? We gaan er dan altijd maar vanuit dat het niet bijdehand bedoeld is, en dat ze willen checken of we weten dat we in Indonesie zijn. Where are you from? Of how are you? We roepen elke keer maar gewoon 'goed'. Omdat we ook steeds een glimlach krijgen of een duim in de lucht, zal het wel OK zijn.

In de backpackerswijk is dus niets te beleven en we hebben geen idee waar we verder naartoe kunnen. Wel rijden hier in de binnenstad grappige 'taxi's', een soort Sisi-rider karretjes. We stappen in zo'n Indonesische versie van een tuktuk en proberen uit te leggen dat we naar de historische binnenstad willen. De chauffeur knikt dat hij het begrijpt, maar wat volgt is een rondrit door de stad. In onverstaanbaar Engels krijgen we steeds te horen waar we langsrijden. Dit was niet de bedoeling, maar wel erg grappig, dus we besluiten het ritje uit te zitten. Onbedoeld zien we zo toch nog een goed deel van het centrum.
Na een uur rijden we langs een markt en besluiten uit te stappen. Uiteraard betalen we de 'tourist price' voor ons ritje, maar tegen deze tarieven maken we ons niet druk over een paar Euro verschil. We hebben weinig zin om principieel te gaan lopen doen voor een beetje geld.

Het is een goede beslissing om rond te lopen op de markt, want het is leuk en kleurrijk. Weer geen spoor van toeristen en heel erg local. Er worden eigenlijk alleen groenten en fruit verkocht. Ik heb nog nooit zoveel rode pepers en bosuitjes bij elkaar gezien. Haha.
Ook hier zijn we weer de bezienswaardigheid en binnen een paar minuten hebben we als de rattenvanger van Hamelen alle kinderen van de markt achter ons aan lopen.
Omdat het altijd leuk is om interactie met kinderen te hebben kopen we een lollies om uit te delen. We hebben er in een klap een hoop vrienden bij.

Een beetje rondlopen door de straten hier geeft een goed beeld van hoe mensen in Jakarta leven en wonen en we zijn blij dat we een paar uur door de stad hebben gezworven.
We eten wat in het hotel, want we waren er met de lunch al achtergekomen dat het restaurant hier heel erg goed is.
Toch gaan we wat later dan gehoopt naar bed.