Bunaken, het eiland

We kunnen vandaag een beetje rustig aan doen in de ochtend. Tot nu toe gingen we elke dag om 8:30 de boot op voor de ochtendduiken. Omdat we morgen gaan vliegen, wil ik vandaag niet meer duiken. Ik houd netjes de 24 uur aan die wordt aangeraden tussen vliegen en duiken.
Wel gaan we samen snorkelen vandaag. Alleen in de ochtend, want 's middags willen we nog wat meer van Bunaken zien dan huisje, strand en water.

Samen snorkelen is leuk, want tot nu toe hebben we het onderwaterleven allebei op onze eigen manier beleefd. Nu kunnen we dat delen.
Door het vele duiken in de afgelopen 18 jaar en alle dingen die je leert van andere duikers en vooral de dive masters op de plekken waar je duikt, ken ik ondertussen aardig wat namen van vissen en kan ik wat weetjes over wat er bijzonder aan is. Bijvoorbeeld de cleaning stations, waar ik eerder al over schreef. Of de clownvisjes (Nemo), waar je mee kan spelen onder water. De hele kleine vissen die tussen het koraal leven en die je pas ziet als je naar beneden duikt en heel dichtbij bent. Het is leuk om dat met Gerben te delen en daardoor wordt ook voor hem zijn zoveelste snorkel-uurtje weer anders dan de vorige dagen.
Gerben ziet met snorkelen wel schildpadden, maar minder dan ik met duiken. Dat komt omdat schildpadden maar een keer per half uur naar boven komen om lucht te happen en ze de rest van hun tijd tussen 10 en 15 meter diep zitten.
Als afsluiter wil hij graag nog een schildpad zien. Een die wens wordt vervuld. Bijna vanaf het moment dat we in het water liggen, zwemt er een onder ons. En net als wij, gaat hij langzaam langs de rand van het rif, zodat we hem heel lang kunnen volgen.

Het afvalprobleem is vandaag jammer genoeg nog erger dan gisteren en we moeten soms al het plastic met moeite ontwijken of er doorheen zwemmen. Ik word er eigenlijk gewoon een beetje boos van.

's Middags gaan we een stuk lopen op het eiland. Het is ongeveer 4 bij 1 kilometer en we hebben geen idee waar we uit gaan komen. Het enige wat we in de gaten moeten houden is dat we voor het donker terug moeten zijn. Elke dag om 18:15 is het pikdonker en het is wel de bedoeling dat we de laatste nacht nog wel ons bed kunnen terugvinden.
Aan het strand, net voorbij ons resort is een klein toeristenmarktje, met wat t-shirts en rommel waar wij in ieder geval niet op zitten te wachten. Ze verkopen ook verse kokosnoten en dat is natuurlijk wel leuk om te drinken/eten.
Voor Gerben is het ook de eerste keer om dat vers van de palmboom te proberen.
Kokosnoten die wij in Europa in de winkels hebben liggen zijn bruine harige noten, met heel weinig kokosmelk en een dikke laag kokos er in. Als ze net geplukt zijn, zijn het grote groene vruchten, met nog heel veel kokosmelk en een dun slijmerig laagje kokos aan de binnenkant.
Met een kapmes wordt de bovenkant eraf geslagen, rietje erin, lepeltje erbij en klaar.

Als we voorbij de markt richting het 'binnenland' lopen, blijft er niets toeristisch over. Overal staan kleine hutjes, lopen er varkentjes en kippen rond en wordt je af en toe ingehaald door een scooter. In de verte horen we het geluid van een omroeper door speakers. Er blijkt een voetbalwedstrijd gespeeld te worden tussen twee teams van verschillende kanten van het eiland. En er wordt fanatiek gespeeld. Door het enthousiasme van het publiek is het gelijk duidelijk wat het thuisspelende team is. FC Bunaken? OK, de nieuwe Messi zal er niet tussen zitten en tactiek is ook ver te zoeken, maar er wordt echt verbazingwekkend fel gespeeld voor deze hitte.
Het is ongeveer een uur lopen, tussen bananenbomen en onder kokospalmen voordat we bij het enige echte dorpje op het eiland komen, Bunaken Village.
Heerlijk hoe lekker vrolijk iedereen hier is. Overal waar we lopen worden we gegroet en krijgen we een big smile. Kinderen willen heel graag op de foto en vragen er elke keer zelf om. Normaal ben ik gewend dat vervolgens de vraag om geld komt, hahaha, maar hier willen ze alleen zichzelf op het schermpje zien.
Vooral de wandeling door het dorpje is erg leuk door de interactie die we met de mensen hebben.

Eigenlijk hadden we gehoopt om hier wel een lift op een scooter te kunnen regelen, terug naar ons resort. Maar we hebben geen geluk en moeten lopen. We willen niet terug via dezelfde weg, maar het rondje afmaken. Maar die weg is onverhard, hebben we al gehoord. Dat de 'weg' op sommige plekken helemaal weg is of in ieder geval niet te zien, dat was er niet bij verteld. Een paar keer vragen we ons af of we nog goed lopen. Omdat het al na vijven is, willen we niet het risico lopen om verkeerd te lopen.
Dit is een serieuze hike, door dichtbegroeid terrein. Voelt in ieder geval als een kleine avontuur.
Net na 18:00 komen we bij ons huisje terug en kort daarna is het alweer donker. Goede timing dus!

's Avonds moeten de spullen alweer worden ingepakt, want we vliegen morgen alweer terug naar Jakarta. Omdat de vlucht vroeg gaat, moeten we ook erg vroeg met de boot van Bunaken af. Doordat we bijna 4 uur hebben gelopen vanmiddag vallen we als een blok in slaap.