First day in diving heaven

Om 10:00 worden we opgehaald om naar de boot te gaan. Als om 8:30 de wekker gaat, voelt dat nog als een paar uur te vroeg.....Pffff, het is dat het voor het goede doel is.
Op zich zitten we in een prima hotel, maar Indonesische 5 sterren zijn er hooguit 3 in Nederland. Dus heel luxe is het allemaal niet. Prima bedden. Dat was geen probleem. Maar je merkt weer aan kleine dingen dat je in Azie bent. Iedereen is super vriendelijk en springt gelijk voor je op, maar heel efficient gaat het niet, en dingen zijn net niet chic zullen we maar zeggen. Het klinkt raar, maar ik vind het heerlijk. Dit is weer echt Azie! Met de juiste verwachtingen voelt het hier helemaal prima.

Na het ontbijt staat er al iemand klaar om ons naar de haven te brengen. We worden vervoerd in een mini busje. Maar dan ook echt een MINI busje. Een grappige kleine auto, van een model wat je in Europa niet ziet.
Alle auto's en busjes zijn hier mini. Door de straten rijden allemaal blauwe busjes. Een soort van openbaar vervoer in Muppet formaat. En toch zitten er in zo'n busje wel 10 -15 mensen. Grappig gezicht. Zelden een meer toepasselijk naam gehoord voor een vervoermiddel: Mikro (nee, niet Mirko).Dit is inderdaad geen mini bus maar een micro bus. En de een is nog meer gepimpt dan de ander. Dikke velgen, grote spoilers en een enorme geluidsinstallatie. Onze chauffeur vertelt dat er ieder jaar een wedstrijd is in Manado. Het busjes wat met zijn stereo installatie de meest decibels kan produceren wint. Ik ben benieuwd of alle passagiers de keiharde muziek en stampende bas kunnen waarderen, want de decibels beperken zich niet tot de wedstrijddag.....

In de haven ligt onze boot al klaar. Eerst worden nog wat supplies ingeladen en dan mogen wij. Over een heel smalle loopplank moeten we aan boord. Op zich best spannend met rugzak, camera en al.

De reis naar Bunaken is maar 45 minuten. Lang genoeg voor ons om even een geluksmomentje te hebben. Hier zijn we dan maar mooi, na 31 uur reizen. Het zonnetje schijnt en onze tropische trip kan beginnen.

Bunaken is een klein eiland van een paar vierkante kilometer. Ik denk dat Monaco net groter is, maar het scheelt niet veel. Bunaken is naast kokosnoten maar om 1 ding bekend: de beste 'muurduiken' ter wereld. Dus veel, of eigenlijk alles draait hier om duiken en snorkelen. Er zijn twee kleine dorpjes en verder een handvol resort/hotels. Niets luxe of chic, gewoon lekker het voetjes-in-het-zand-gevoel.
Spierwitte stranden....nee hoor. De koraalriffen beginnen recht voor de deur. En na een meter of 100 van het land, schieten ze de diepte in. De 'muren' waar het super duiken is.

Wij hebben een lekker hutje. Lekker als in 'lekker aan het strand', 'lekker relaxed', maar ook 'lekker basic'. Een ventilator en koud water. Hahaha. Het betere tropische eiland gevoel.
Het is voor Gerben de eerste keer dat hij voet zet op zo'n eilandje. Hij geeft eerijk toe dat hij er ook iets meer verwachtingen bij had. Cocktails, meer strandstoeltjes en een breed zandstrand. Dus hij moet even schakelen. Maar dat gevoel ik ook snel weer weg, want het is hier gewoon super relaxed. Met duiken, snorkelen, massages, eten en drinken komen we hier prima de dag door.

Om gelijk al een beetje in de goede sfeer te komen gaan we om 15:00 met de middagduik mee. Alle riffen liggen hier rondom het eiland en een aantal van de mooiste plekken zelfs recht voor ons resort. Binnen 5 minuten varen zijn we er.
Ik ga duiken en Gerben snorkelen. Morgen wil Gerben proberen een 'discover scuba' duik te maken, om te kijken of het allemaal lukt en misschien begint hij daarna wel aan zijn 'open water' cursus. Heel mooie plek om je brevet te halen. Dan ben je gelijk verpest voor de rest van je leven, wat duikplekken betreft. Hahaha.

Het koraal is echt fantastisch. Zowel op de ondiepe plekken als langs de muren. De ondiepe plekken zijn maar een paar meter diep en net een aquarium. Maar dan wel een heel vol aquarium. Ongelofelijk wat een hoeveelheid vissen, verschillende soorten en wat een koraal! En dan is het nu zelfs nog bewolkt, wat betekent dat er onder water wat minder kleuren te zien zijn.

Voor ons allebei een mooie introductie in wat er de komende dagen op het programma staat.

Het resort is niet al te groot en zoals ik gewend ben op plekken waar gedoken wordt, super relaxed. Er hangt een heel gemoedelijk sfeertje. Iedereen kletst met elkaar en het is eigenlijk gewoon heel erg gezellig. Iedereen is hier natuurlijk ook voor hetzelfde en je wilt natuurlijk de mooie duikverhalen van elkaar horen.

Eten doe je ook allemaal samen. Bij de prijs is ontbijt, lunch en diner allemaal inbegrepen en er wordt goed voor ons gezorgd.

Alleen het in slaap vallen wil 's avonds niet zo lukken. Dat is de jetlag, want als het hier laat op de avond is, is het voor ons lichaam nog maar einde van de middag. Dat zou iedere dag een beetje beter moeten gaan.