Eindelijk is het zover!

Eindelijk is het zover! Morgen vliegen we naar Lilongwe, Malawi.
Geen dag te vroeg wat mij betreft. De laatste 2 weken zijn echt hectisch geweest. Op mijn werk, maar daarnaast ook voor het project in Zambia. Er is hard gewerkt om op dit punt te komen, dus nu wordt het tijd om er met z’n drieën heen te gaan.

Zoals we in onze mailtjes al hebben uitgelegd, staat er in Chitumbo Village nu een schooltje. Dat is gesticht door een aantal mensen van de Woodlands Baptist church in Lusaka. Er gaan op dit moment 230 kinderen hier naar school. De helft daarvan is wees en daar weer een deel van is er erg slecht aan toe. Die kinderen worden door familieleden opgevangen die zelf ook nauwelijks het hoofd boven water kunnen houden. We zijn in de afgelopen maand erg onder de indruk geraakt over de visie die de mensen van de Baptist church hebben en hoe ze het tot nu toe hebben aangepakt. Er staat nu alleen nog maar een schooltje, maar de plannen voor de uitbreiding met een weeshuis lagen al klaar. Tot aan de bouwtekeningen aan toe. Goed gedetailleerd ook. Er is tot op dit moment geen enkele financiële steun voor het project, en als ik het goed heb begrepen hebben de mensen vurig gebeden dat de plannen ooit werkelijkheid zouden kunnen worden. Je zou kunnen zeggen dat de plannen van deze groep mensen op een bijzondere manier samen zijn gekomen met de financiële mogelijkheden van alle donaties uit Nederland.

Onze vaste contactpersoon in Zambia is Rozetta. Een dame van 60, die zich vol overgave inzet voor het schooltje in Chitumbo Village. Vanaf het moment dat we contact hebben gekregen en het voor ons duidelijk was dat we het weeshuis in Chitumbo wilden gaan bouwen, is zij dag en nacht aan de slag gegaan om alles voor te bereiden. Eigenlijk is in 4 weken tijd alles op poten gezet en voorbereid voor onze komst.
We kunnen inmiddels trots zeggen dat de fundering is gegraven en gestort en in de komende week komt al het bouwmateriaal.
Gisteren heb ik nog een telefoongesprek met Rozetta gehad en hebben we de laatste open eindjes doorgesproken. Er was nog even wat consternatie over de grootte van de slaapkamers in het weeshuis. Kennelijk zit er in de groep vrijwilligers van de Baptist church ook een architect en die heeft een professionele tekening gemaakt. Het idee is om, naast 2 kamers voor de ‘huismoeders’, een keuken en een huis/eetkamer, 6 slaapkamers te maken, waar per kamer 4 stapelbedden in passen. In totaal dus plek voor 48 kinderen. Alleen was het nog niemand opgevallen dat er helemaal geen 4 stapelbedden in de kamers zouden passen… Ik had wat zitten nameten op de tekening en zag dat we wel heel erg kleine bedjes zouden moeten gaan kopen. Maar gelukkig was het met een kleine aanpassing op de tekening zo opgelost, zonder de buitenmaten van het gebouw aan te hoeven passen.

Het ‘bestuur’ van het schooltje is in de afgelopen 2 weken ook bijna iedere dag bij elkaar geweest. Het is niet dat het alleen bij dromen en bidden is gebleven. Nu onze support uit Nederland heel concreet is geworden, zijn ook zij echt uit de startblokken gegaan. Het voornaamste doel is natuurlijk om zoveel mogelijk uit het geld te halen wat Kim, Joa en ik ook namens jullie kunnen gaan besteden.

Wat me elke keer het meeste raakt in het contact met Rozetta, zijn de reacties die we uit Zambia krijgen. Chitumbo Village is al best in rep en roer. De lokale bevolking is heel erg betrokken bij het project en de mensen zullen zelf ook helpen met bouwen. Verder zijn het schooltje en het weeshuis natuurlijk ook faciliteiten die voor de gemeenschap bedoeld zijn. Maar uit het niets hebben zij ook ineens allerlei bouwactiviteit zien komen. En er schijnt al een flinke buzz te hangen over onze komst. Raar idee.
Ik begreep dat er nog niet eerder blanke mensen in het dorpje zijn geweest en de mensen vinden het, volgens Rozetta, heel bijzonder dat we ook echt 4 dagen gaan blijven en het leven in Chitumbo willen meemaken. Dat maakt het voor ons allemaal extra bijzonder.

Maar het blijft niet alleen bij de bouw van het weeshuis. We hebben ook definitief de bevestiging gekregen dat er een medisch team langs komt op dinsdag 26 juli, om de kinderen die in het weeshuis opgenomen zullen worden te onderzoeken en ook op HIV te testen.
Daarnaast zitten we morgen met 50 kilo kinderkleding en knuffels in het vliegtuig. Toch willen we op dat vlak nog meer doen en we hebben Rozetta gevraagd om te regelen dat er voor nog eens 80 kinderen een set nieuwe kleding komt.

Het schooltje heeft ook dringend behoefte aan schoolspullen. Ook daar hebben we een budget voor vrijgemaakt.

En omdat kinderen ook gewoon kinderen moeten kunnen zijn, willen we ook wat sport- en spelmateriaal laten komen.

Als klap op de vuurpijl geven we op onze laatste dag een feest. Dat is met de vorige projecten een soort traditie geworden. Dan doe je niet alleen iets in de grotere context (want uiteindelijk is alle hulp natuurlijk voor de kids), maar ook iets heel tastbaars en leuks. Iets wat ze hopelijk nog lang zullen onthouden.

Een goede planning is echt wel nodig. We zitten zover van Lusaka of van enig plaatsje van betekenis verwijderd, dat alles meegebracht moet worden. De kleding, de schoolspullen, eten en drinken voor het feest etc.
Maar die organisatie is in goede handen bij Rozetta.

Voordat we morgen in het vliegtuig stappen is er nog 1 hoogtepunt voor de boeg. Vandaag trouwen Jean-Paul en Ruby (de broer en schoonzus van Kim). Dus het is letterlijk nog even groot feest voordat we weg gaan. Vanavond feesten in het linnen pak. Morgen in de afritsbroek naar Afrika. Hoe zat dat ook alweer met die contrasten......?