Het verschil tussen AL en PAS
Door: Mirko
Blijf op de hoogte en volg Mirko
28 Juni 2011 | Nederland, Barendrecht
Ik open net onze blog op waarbenjij.nu en realiseer me ineens dat er nog maar 18 dagen zijn voordat we naar Malawi vliegen...
Er is al zoveel gedaan ter voorbereiding, maar er is ook nog genoeg te doen. Op het werk, thuis, maar ook voor de reis. Dan is 18 dagen helemaal niet zo lang. De normale gedachte zou misschien zijn 'We gaan PAS over 18 dagen op vakantie. Was het maar vast zo ver!', maar de gedachte die nu in mij op komt is 'shit, we gaan AL over 18 dagen weg!'.
Voorpret is een ruim begrip zullen we maar zeggen.
Het goede nieuws is dat de donaties echt binnen stromen, zeker de laatste week. We hebben inmiddels meer dan EUR 11,000 opgehaald. Echt fantastisch!
Ook zijn er nu veel meer details bekend over het project wat we gaan steunen. Informatie komt soms langzaam los uit Zambia, maar als het komt dan wordt er ook wel gelijk een hoop duidelijk.
Op een plek waar op dit moment nog geen weeshuis is, gaat er met jullie en onze hulp wel een komen. Dat is iets om bij voorbaat al heel trots op te zijn.
Afgelopen vrijdag avond heb ik een half uur kunnen bellen met mevrouw Rozetta Davids. Een 60-jarige Zambiaanse dame uit Lusaka. Zij is onderdeel van de groep mensen van Woodlands Baptist Church die in Chitumbo Village een schooltje zijn begonnen. Kutemwa Ndi Kusamala.
Dit is het project wat we gaan helpen. Hun droom is om bij de school een weeshuis te bouwen en die droom kunnen we nu uit laten komen.
Ik moet eerlijk zeggen dat een groot deel van de vragen die ik had niet eens over Kutemwa Ndi Kusamala zelf ging. Er zijn ook een hoop praktische vragen voor ons zelf. Kutemwa Ndi Kusamala ligt 90 km van de hoofdstad Lusaka op het platteland van Zambia. Echt heel erg afgelegen, met 1 gravel weg er naartoe. We hebben gehoord dat de enige voorzieningen daar een waterpomp en een zonnepaneeltje zijn. Het zal voor mij niet de eerste keer op zo'n plek zijn, maar we hebben natuurlijk ook de verantwoordelijkheid over Joa en ik weet dat Kim zich er nog niet zo heel veel bij kan voorstellen. Kim wilde vantevoren graag weten waar en hoe we slapen, hoe we ons kunnen wassen, of het schoon en veilig is, wat we eten etc.
Zaken die wel in orde moeten zijn voordat we kunnen overwegen om hier naartoe te reizen.
Gelukkig heeft Rozetta ons daarin gerust kunnen stellen. Er zal een veilig en schoon onderkomen zijn met drie bedden en klamboes. Eten en drinken is geen probleem. Blijft over: de positieve kriebels over het project zelf. Uit ervaring weet ik dat je vaak als een koning wordt ontvangen. Het is en blijft natuurlijk BASIC maar het voelt vaak ongemakkelijk hoeveel moeite er wordt gedaan,met de weinige middelen die er zijn, om je als VIP te behandelen.
Ach, en hoe erg is het nu helemaal? Jezelf een aantal dagen wassen uit een teiltje, poepen in een gat in de grond en eten wat de lokale pot schaft. Het wordt gewoon een geweldige ervaring. Joa zal er veilig zijn en het is er hygenisch genoeg. Dat is het belangrijkste. Een warme douche nemen we wel weer als we in de bewoonde wereld terug zijn. In Chitumbo Village doen we het met het warme welkom van de lokale mensen.
Jammer genoeg gaan we PAS over 18 dagen weg....
Er is al zoveel gedaan ter voorbereiding, maar er is ook nog genoeg te doen. Op het werk, thuis, maar ook voor de reis. Dan is 18 dagen helemaal niet zo lang. De normale gedachte zou misschien zijn 'We gaan PAS over 18 dagen op vakantie. Was het maar vast zo ver!', maar de gedachte die nu in mij op komt is 'shit, we gaan AL over 18 dagen weg!'.
Voorpret is een ruim begrip zullen we maar zeggen.
Het goede nieuws is dat de donaties echt binnen stromen, zeker de laatste week. We hebben inmiddels meer dan EUR 11,000 opgehaald. Echt fantastisch!
Ook zijn er nu veel meer details bekend over het project wat we gaan steunen. Informatie komt soms langzaam los uit Zambia, maar als het komt dan wordt er ook wel gelijk een hoop duidelijk.
Op een plek waar op dit moment nog geen weeshuis is, gaat er met jullie en onze hulp wel een komen. Dat is iets om bij voorbaat al heel trots op te zijn.
Afgelopen vrijdag avond heb ik een half uur kunnen bellen met mevrouw Rozetta Davids. Een 60-jarige Zambiaanse dame uit Lusaka. Zij is onderdeel van de groep mensen van Woodlands Baptist Church die in Chitumbo Village een schooltje zijn begonnen. Kutemwa Ndi Kusamala.
Dit is het project wat we gaan helpen. Hun droom is om bij de school een weeshuis te bouwen en die droom kunnen we nu uit laten komen.
Ik moet eerlijk zeggen dat een groot deel van de vragen die ik had niet eens over Kutemwa Ndi Kusamala zelf ging. Er zijn ook een hoop praktische vragen voor ons zelf. Kutemwa Ndi Kusamala ligt 90 km van de hoofdstad Lusaka op het platteland van Zambia. Echt heel erg afgelegen, met 1 gravel weg er naartoe. We hebben gehoord dat de enige voorzieningen daar een waterpomp en een zonnepaneeltje zijn. Het zal voor mij niet de eerste keer op zo'n plek zijn, maar we hebben natuurlijk ook de verantwoordelijkheid over Joa en ik weet dat Kim zich er nog niet zo heel veel bij kan voorstellen. Kim wilde vantevoren graag weten waar en hoe we slapen, hoe we ons kunnen wassen, of het schoon en veilig is, wat we eten etc.
Zaken die wel in orde moeten zijn voordat we kunnen overwegen om hier naartoe te reizen.
Gelukkig heeft Rozetta ons daarin gerust kunnen stellen. Er zal een veilig en schoon onderkomen zijn met drie bedden en klamboes. Eten en drinken is geen probleem. Blijft over: de positieve kriebels over het project zelf. Uit ervaring weet ik dat je vaak als een koning wordt ontvangen. Het is en blijft natuurlijk BASIC maar het voelt vaak ongemakkelijk hoeveel moeite er wordt gedaan,met de weinige middelen die er zijn, om je als VIP te behandelen.
Ach, en hoe erg is het nu helemaal? Jezelf een aantal dagen wassen uit een teiltje, poepen in een gat in de grond en eten wat de lokale pot schaft. Het wordt gewoon een geweldige ervaring. Joa zal er veilig zijn en het is er hygenisch genoeg. Dat is het belangrijkste. Een warme douche nemen we wel weer als we in de bewoonde wereld terug zijn. In Chitumbo Village doen we het met het warme welkom van de lokale mensen.
Jammer genoeg gaan we PAS over 18 dagen weg....
-
29 Juni 2011 - 09:29
Jacco Van Der Knaap:
He Mirko, leuk om zo jullie ervaringen te kunne volgen. Enorme waardering voor jullie doelstellingen en inzet. Wat ik zou willen doen jullie. Ga het met grote interesse volgen. Veel succes de komende 18 dagen -
29 Juni 2011 - 17:33
(juf) Anne:
Wat een mooi verslag om te lezen en wat een super goed doel! Ik wens jullie heel veel plezier, maar ook veel succes toe met z'n drietjes!
Ik ben blij dat wij met de klas een kleine bijdrage hebben kunnen leveren!
Ik ga jullie zoveel mogelijk volgen,
Liefs Anne -
01 Juli 2011 - 02:28
Rob En Sonja:
Hi Mirko, Kim en Jao wij vinden het echt ontzettend stoer wat jullie gaan ondernemen. Onze kids hebben jullie blog ook gelezen en zijn ook ontzettend onder de indruk en vinden het ook geweldig wat jullie gaan doen. Wij blijven jullie zeker volgenxxxx
Groetjes Rob, Sonja, Bruce en Demi van Kesteren -
17 Juli 2011 - 10:54
Paul Van Bilsen:
Ben blij jullie nu van zo veraf toch op de voet te kunnen volgen. Toi Toi. Padre.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
