Just another day in the jungle

Het 'voordeel' van vroeg slapen is dat het niet erg is om vroeg wakker te worden als het licht wordt. Rond 05:00 gaat langzaam het licht aan in de natuur en daarna worden de dieren actief. Onze wekker is hier het geluid van de natuur. Insecten, vogels en het fantastische zingen van de gibbons. OK, fantastisch omdat het veel mooier niet wordt in de natuur, maar de gibbons klinken als autosirenes. Hahaha.
Verder is het nog helemaal rustig en het is super om naar al die geluiden te luisteren. We liggen onder een soort van tentzeil op het dek van de boot en dan in onze klamboe, maar dit valt best onder de categorie 'openlucht slapen'. Links en rechts van ons ongerept regenwoud. Zeker als je zo wakker wordt besef je dat je op een bijzondere plek bent.

Ons bed wordt netjes opgeruimd, ontbijt geserveerd. We hoeven helemaal niets te doen.

Vandaag gaan we 's ochtends naar het twee rehabilitatiecentrum in dit nationale park, Pondok Tangguy. Hier zijn in de afgelopen jaren zo'n 60 orang utans teruggeplaatst in het wild. Ook hier wordt elke dag gevoerd, om 09:00. Van alle dieren die hier zijn uitgezet komen er altijd maar een handvol terug naar de voederplek en dat is een goed teken. De meesten trekken dieper de jungle in en komen niet of zelden meer terug. Die kunnen dus helemaal voor zichzelf zorgen en hebben een behoefte meer aan de dagelijkse snacks.

Wat heel erg jammer is, is dat het relatief druk is op deze plek. Er is een expeditieschip uit Australie aangekomen en de mensen worden met kleine Zodiacs in razend tempo hier afgezet om ook de orang utans te zien. Daardoor voelt het niet heel bijzonder en lijkt het gevoelsmatig meer op een dierentuin.

Bij het voederplatform zijn 2 vrouwtjes orang utans met babies en een groot alfa-mannetje. Ze trekken zich niet aan van de drukte voor hun neus.
Wij staan redelijk dichtbij, een meter of 10 van het platform vandaan en kunnen toch mooie foto's maken.

Voor vanmiddag willen we erg graag een ander plan de campagne, om niet weer het dierentuingevoel te krijgen. Wij hebben het gevoel met onze klotok op expeditie te zijn en dan krijg je ineens een buslading 50-plussers met een rubberen speedboat ingevaren, die vanavond weer luxe op hun grote cruiseschip slapen.

Waar we wel geluk mee hebben tot nu toe is het weer. Naast zon komt er ook regelmatig een flinke tropische bui naar beneden, maar elke keer als wij de klotok af gaan is het droog.

's Middags regent het ook weer flink als we naar het laatste kamp varen, Camp Leaky. Luieren op het dek wordt luieren onder het tentdoek.
Al voor de lunch komen we bij Camp Leaky aan, maar we blijven eerst nog aangemeerd liggen en hebben lunch op de boot. We kijken al bijna niet meer op van al het lekkers wat er van benedendeks wordt geserveerd. In een ruimte van nog geen meter hoog, zit het scheepsmaatje op zijn hurken alles klaar te maken op een gasbrandertje. Des te indrukwekkender het resultaat.

Het is best druk met andere klotoks bij Camp Leaky. Ook de Australische versie van 'de Zonnebloem' is er weer. De kleine Zodiacs zijn ingeruild voor klotoks voor het stuk van Pondok Tangguy naar Camp Leaky, omdat te rivier te smal is op sommige stukken.
Maar deze drukte belooft niet veel goeds.
Ons nieuwe plan de campagne is om na de grote groep pas aan land te gaan.
Ook nu is het weer droog als we de boot af stappen.
Terwijl de grotere groep bij het voeder platform is, gaan wij naar het kamp zelf. Daar lopen ook regelmatig orang utans rond en die hebben we dan even helemaal voor onszelf.

Camp Leaky is opgezet in de jaren '70 door Dr. Galdikas, net als Jane Goodall een studente van de beroemde primatoloog Dr. Leaky. Jane Goodall is bekend van haar research en de bescherming van de berggorilla's in Rwanda. En Dr. Galdikas is op Borneo neergestreken met hetzelfde doel, maar dan voor de orang utans.
In de loop van de jaren zijn er honderden orang utans gerehabiliteerd in dit kamp.
En er komen er nog heel veel terug, niet alleen voor de snacks die ze krijgen. Dit is de enige van de drie kampen waar ook echt wetenschappelijk onderzoek wordt gedaan.
Gisteren hebben we Dr. Galdikas langs zien varen in een kleine speedboat, dus misschien zien we haar vandaag wel in het kamp.

Onze strategie werkt in ieder geval prima. In het kamp zelf is niemand te vinden en we kunnen rustig rondlopen. Er zijn drie orang utans, waarvan een moeder met een jong en we kunnen heel dichtbij komen.
Als de eerste mensen terug komen van de voederplek gaan wij die kant op. Het is nog ruim 15 minuten lopen, de jungle in. En als wij aankomen gaan inderdaad de meeste mensen weg. Prima dus.

Overal om ons heen zijn orang utans. We tellen er in ieder geval meer dan 15. Het alfa-mannetjes hier is echt enorm groot en ziet er vervaarlijk uit. Als hij onze kant op komt lopen deinzen we naar achteren en dan vooral omdat we de lokale gidsen en mensen van Camp Leaky dat zien doen. Kennelijk is de grote baas niet vrolijk vandaag.

Als ik rustig sta te kijken komt er een nieuwsgierige vrouwtjes orang utan naar mij toe gelopen en grijp naar mijn broekzak. Ik heb een flesje water bij me en dat is het doel van de actie. Snel doe ik een paar stappen terug.
Voordat we echt op het gemak rond hebben kunnen kijken barst er ineens een hele zware bui los. Het komt met bakken uit de hemel. De apen hadden het al eerder aan horen komen dan wij en ze vluchten hoog de boom in. Orang utans hebben een hekel aan regen. Jammer voor hen dat ze in het REGENwoud wonen natuurlijk. Maar ze zijn er inventief en pakken grote bladeren die ze als een paraplu boven zich houden.

Ik heb gelukkig mijn regenjas meegenomen en kan mijn camera nog net droog houden. Gerben kreeg een poncho op de boot, maar was zo eigenwijs om die niet mee te nemen. Het regent zo hard, dat het water als riviertje over het pad stroomt en Gerben is tot op zijn onderbroek nat. Met zo'n bui is het echt een eind terug naar de boot.

De rest van de middag stopt het niet met regenen en daardoor valt eigenlijk ons plan voor vanavond letterlijk in het water. We wilden ook een hike in de donker maken, om zo ook nachtdieren te kunnen spotten, maar dat gaan we natuurlijk niet in de regen doen. Pas na 20:00 stopt het met regenen.
Gerben en ik spelen een paar potjes Yathzee en kijken 2 films op de tablet om de tijd een beetje te doden. Om 20:30 gaan we weer naar bed. En weer vallen we als een blok in slaap.