Bijna BBQ in Yosemite

We zitten 25 mijl buiten Yosemite National Park. Wat we ons niet beseft hebben is dat dat ten eerste 25 mijl door bergachtig terrein is en dat het 25 mijl is tot aan de ingang van het national park. Vervolgens is het ook nog 16 mijl naar Yosemite Valley, het hart van het park. Ruim 40 mijl dus voordat we er zijn en ruim een uur rijden. Toch wel jammer dat we niet in het park zelf zitten, dat zou wel relaxter zijn. Einde van de dag is het toch weer een uur terug en morgen ochtend weer richting park....

De rit naar Yosemite toe is prachtig. Buiten het park is zijn een aantal national forests, bufferzones van het nationaal park zelf.
Als we ons kaartje kopen, halen we gelijk wat informatie bij de park rangers. We zijn hier vandaag en morgen, maar Yosemite is enorm groot, ik schat in dat het ongeveer zo groot is als 2 provincies in Nederland en dan alleen maar bergachtig terrein. Je wilt ook niet doelloos gaan rondrijden. Welke hikes zijn niet te lang of te zwaar en wat is het mooist om te doen in de tijd die we hier hebben? Eer dat we helemaal ready to go zijn is het al 11:30. We hadden bedacht om vandaag het noordelijk deel van het park te doen en morgen het zuiden. Hadden, want we missen de afslag naar het noordelijk deel en rijden nu op de weg naar Yosemite Valley en we besluiten het maar te laten zoals het is in plaats van om te keren. Omkeren....als dat al lukt met een gevaarte van 11 meter op een bergweg. Niet dus.

In het park missen we de knalblauwe bergluchten, die je zomers in de Alpen ziet en die ik me ook kon herinneren van mijn eerste bezoek hier. Het is mistig en heiïg. Er zijn op dit moment 2 bosbranden in het park en niet van die kleintjes ook. Halverwege juli is op 2 plekken de bliksem ingeslagen en de eerste brand werd snel ontdekt, de tweede een week later. Vorige week was het vuur zover opgelaaid dat er bij de grootste brand 2 woningen in vlammen zijn opgegaan. Van allebei de branden kwam zoveel rook, dat Yosemite aan 2 zijden werd afgesloten. Een paar dagen lang. Als je op dat moment niets vermoedend aan was gekomen (want wie kijkt het lokale nieuws als ie op reis is?), dan had je pech en kon je rechtsomkeert. De wegen zijn pas sinds eergisteren weer open. Een geluk bij een ongeluk voor ons. Maar we zullen het dus moeten doen met de rook, de witte luchten en de geur van openhaard.

Het gebied waar de brand woedt is enorm. De grootste brand heeft een oppervlak groter dan dat van Rotterdam. De ene brand is trouwens de andere niet leren we later vandaag. Overal in het park staan brandweermannen uitleg te geven over de bosbranden. De grootste brand is een bedreiging en die wordt met man en macht bestreden. De kleinere brand is eigenlijk helemaal niet ongewenst. Dit is ook hoe de natuur zich vernieuwd en gezond houdt. Sommige zaden van bomen hebben zelfs de hitte van brand nodig om uit te komen. Brand maakt ook ruimte vrij in de strijd om water, voedingstoffen en licht. Een soort survival of the fittest dus. De kleinere brand wordt daarom alleen in de gaten gehouden en mag gecontroleerd uitbranden.

Voordat ik de indruk wek dat we in een rokerig inferno terecht zijn gekomen, dat is absoluut niet het geval. OK, we ontkomen niet aan de rook, die het uit zicht in een soort van mist hult, maar voor de rest hebben we er totaal geen last van.
Yosemite is overweldigend mooi. Om elke hoek weer een nieuw vergezicht. En het landschap blijft veranderen, van noord naar zuid en van laag naar hoog. De schoonheid is ook amper op foto's vast te leggen. Yosemite verdient absoluut meer dan de 2 dagen dat we hier zijn.

Yosemite Valley is het toeristische hart van het park. Links en rechts gaan de granieten rotsen omhoog. El Capitan is de blikvanger, die gaat honderden meters loodrecht omhoog. Een klimmersparadijs. We horen nog een interessant verhaal. Tot een paar jaar geleden was dit ook een basejumpersparadijs maar dat werd verboden. Toen een vrouwelijk basejumper wilde aantonen hoe belachelijk die beslissing was, maakte ze een demonstratiesprong, haar parachute weigerde en ze viel te pletter op de bodem van de vallei. Dat hielp haar standpunt natuurlijk niet echt en sindsdien is het streng verboden. Geen probleem voor ons, want het stond toch niet op het programma van onze rondreis.
Het maakt El Capitan niet minder spectaculair. Die loodrechte wanden. Je vraagt je af, hoe je hier überhaupt omhoog kan klimmen.
In plaats van een beklimming kiezen wij voor een wat relaxtere wandeling naar een waterval. Of beter gezegd, wat er nog van de waterval over is. In het voorjaar raast er hier een imposante straal naar beneden, maar nu is het zo warm, regent het amper en is er geen sneeuw meer om te smelten, dat er nog slechts een lullig straaltje naar beneden komt. De rivier onder aan de waterval is er niet eens meer. Voor Joa wel een uitgelezen kans om op de enorme rotsen te klimmen. Loop langs een boomstam of een rots en Joa staat er al op. Haha.
De natuur is letterlijk dichtbij. Het stikt hier van de eekhoorntjes en zijn totaal niet bang. Ze lopen gewoon voor je voeten weg.

Na een late lunch rijden we naar Glacier Point. Volgens de verhalen het mooiste uitzichtpunt in het park. Het is een rit van een uur met alleen maar haarspeldbochten. Sommige zo krap, dat ik denk dat ik het nog maar net red. We komen gelukkig zonder schade boven.
Het uitzicht is inderdaad fenomenaal! Je kijkt een kilometer diep de vallei in, recht naar beneden. Aan de andere kant zien we half dome, een granieten berg, die met een mes afgesneden lijkt te zijn. De temperatuur is hier boven ook wat dragelijker. In de vallei was het bijna 40 graden. Niet uit te houden zo'n warme deken. Hier boven op de berg is het wat koeler en waait er ook een windje.
Nadat we een klein uurtje rondgelopen hebben, rijden we terug naar het dal. We moeten uiteraard weer over hetzelfde weggetje en weer met de billen bij elkaar.
Het is inmiddels einde van de middag en we besluiten in het park te BBQ'en in plaats van op het RV park. Dat is het gemak van een camper, je hebt alles bij je. Onder El Capitan is een riviertje met een kiezelstrand en dat is de plek waar we gaan zitten. We halen alles uit de camper wat we nodig hebben, slepen de BBQ mee en maken er een gezellige picknickplek van. Joa speelt in het water terwijl wij het eten klaarmaken.

Als we net zo'n beetje de eerste hap vlees in onze mond hebben gestopt, ziet Joa aan de overkant van het water ineens een zwarte beer. Als Joa het tegen ons zegt, lijkt het of de beer het geluid hoort en rent er vandoor. Maar Kim vindt de BBQ ineens niet zo leuk meer en wil gelijk terug naar de camper. Einde van het BBQ feestje en we eten de rest van ons avondmaal in de camper op.

Als we terugrijden begint het te schemeren en doordat het weer ruim een uur rijden is, komen we in het donker op de camping aan. We zijn inmiddels aardig handig met inparkeren op kampeerplekken en de boel aansluiten, lukt dat ook prima in het donker en binnen 5 minuten zijn we weer helemaal klaar. Morgen weer rechtsomkeert naar Yosemite