Ik zag twee beren.....

Wat ik al eerder schreef is dat het vanuit Telegraph Cove de enige plek op Vancouver Island is, van waaruit je ook grizzly beren kan zien. Grizzly's, de grootste berensoort en de meest gevaarlijke ook...ze staan in mijn persoonlijke top 10 van dieren die ik heel graag in het wild zou willen zien. Orka's stonden dat ook, maar bij dat hokje hebben we gisteren een vinkje kunnen zetten.
Op Vancouver Island zelf komen geen grizzly's voor, maar in het noorden ligt Vancouver Island heel dicht bij het vaste land van Canada. Een hele verzameling eilanden en eilandjes scheiden de twee en de kust zelf heeft een aantal grote fjorden die diep landinwaarts gaan. In een van die grote fjorden, Knight Inlet, ligt een gebied wat bekend staat om de vele grizzly's die daar leven. Het is met een snelle boot ruim 2 uur varen vanaf Telegraph Cove.

Kim en ik hebben het er voor de vakantie goed over gehad. Dit is eigenlijk een tour die minder geschikt is voor kinderen. Je zit heel de dag op een boot en bij de beren moet je uren lang stil zijn en vooral ook muisstil zijn. We denken dat Joa dit niet een hele dag leuk gaat vinden en dat het lastig voor hem zal zijn om zo lang stil te zijn. Aan de andere kant weet Kim dat de grizzly beren heel erg hoog op mijn wensenlijstje staan. Als compromis biedt ze aan dat ik alleen kan gaan die dag. En ook deze tour heb ik een paar maanden geleden al geboekt. Ik vind dat echt super lief, want we zijn natuurlijk als gezin op vakantie en dat ik op deze manier een hele dag de ruimte krijg om iets te doen wat voor mij heel bijzonder is, vind ik niet vanzelfsprekend.

Ik sta vandaag om 06:00 op. Joa ligt bij Kim in bed en ik heb op de slaapbank gelegen om niemand wakker te maken als ik in alle vroegte de deur uit ga.
Zo stil mogelijk kleed ik me aan en maak ik ontbijt voor mezelf. Ik heb gisteren avond al zoveel mogelijk klaar gelegd. Waar ik even niet aan had gedacht is dat de kastjes allemaal een hoop herrie maken. Die moeten natuurlijk tijdens het rijden niet open vliegen en dus zitten ze allemaal met een kliksysteem vast, wat veel geluid maakt als je ze opent. Wat ik gisteren niet al heb klaargelegd, daar kan ik dus nu niet bij, anders worden Kim en Joa zeker wakker.
Met wat kunst en vliegwerk en improvisatie lukt het toch om eten en drinken voor mezelf te regelen en om 06:30 stap ik zachtjes de deur uit.
Het is vanaf de camping zo'n 15 minuten lopen naar de haven.
We zitten met 12 mensen op de boot en we hebben regenkleding mee gekregen. Ook voor vandaag hoeven we geen mooi zomers weer te verwachten.

Om 07:00 varen we weg en de tocht naar Knight Inlet is prachtig. We gaan weer langs de dichtbeboste eilanden voor de kust. Soms door smalle stukken water, dan weer een stuk over open zee. Na een uur varen komen we bij het begin van Knight Inlet en nog een uur varen later komen we op de plek waar we grizzly's gaan zoeken. De fjord is tienduizenden jaren geleden door enorme gletsjers gevormd en ik probeer me voor te stellen hoe een pak ijs van 2 kilometer dik zich een weg baant door de rotsen van dit gebied. De fjord is 600 meter diep en boven water torenen de dichtbeboste bergen om ons heen omhoog. Geen tropisch regenwoud dit jaar maar, maar deze natuur is ook zo ongelofelijk mooi. Gewoon om stil van te worden.
Het water is zo'n kleur lichtblauw, wat een bergmeer ook kan hebben. De kleur van smeltwater. De river waaraan de grizzly's leven stroomt het fjord in en wij draaien de rivier op met de boot. Een klein stukje stroomopwaarts is een steiger en hier meren we aan. We stappen over op een platte skif, want de rivier is een klein stukje stroomopwaarts erg ondiep en alleen met een boot met heel weinig diepgang kunnen we er doorheen.
Dit gebied is berenparadijs omdat er langs de kanten van de rivier veel gras groeit en in juli of augustus zwemmen hier de zalmen de rivier op om kuit te schieten. Een feestmaal voor de beren.

We hebben al gelijk geluk, want helemaal aan het begin van de rivier (of einde, het is maar hoe je het bekijkt. In ieder geval de plek waar hij zo'n beetje het fjord in stroomt) zitten 2 grizzly's. Twee volwassen vrouwtjes, die eten en met elkaar spelen. Wat ik niet wist is dat beren ook kunnen zwemmen, maar dat wordt al snel duidelijk als ze het water in springen en naar de overkant zwemmen. Onze gids staat met lieslaarzen in het water naast de boot en trekt ons heel zachtjes dichter naar de beren toe. Uiteraard gebruiken we de motor niet, want dat zou ze af kunnen schrikken. Vanaf een meter of 50 zien we de twee enorme beren hun eigen dagelijkse ding doen.
Dat het niet al te best weer is, komt helemaal niet slecht uit, want bij te warm en zonnig weer laten de beren zich niet zien. Kennelijk hebben grizzly's een andere voorkeur dan ik. Ik wil juist naar buiten als het zonnetje schijnt.....
Gelukkig regent het niet. Het is alleen heel erg bewolkt, net als gisteren.

Wilde dieren in hun eigen omgeving, dat is iets waar je uren naar kan kijken. Dat verveelt nooit. Voor de beren is het net alsof wij er niet zijn, dus dit is 100% natuurlijk gedrag.

Als de twee dames het bos in lopen gaan wij verder stroomopwaarts, tot we niet meer kunnen en het ook voor de platbodem te ondiep is. Hier gaan we rustig wachten tot er misschien wat meer grizzly's deze kant op komen. Het is volgens de gids een plek waar ze graag zalm komen vangen.
Normaal gezien zwemmen de wilde zalmen in augustus de rivier op om hun eitjes te leggen, maar dit jaar was het al eind juni. Uitzonderlijk vroeg. Het voordeel voor mij is dat er dus volop vis in de rivier zit en dat we misschien wat actie kunnen zien.
Maar na een uur wachten hebben we niets meer gezien dan een grote adelaar bij zijn nest. Geen beer te bekennen.
Het zal toch niet zo zijn, dat we in de eerste 10 minuten al gelijk het hoogtepunt hebben gehad? Maar dat is ook de natuur.....die laat zich niet regiseren.
We varen terug naar de eerste boot, bij de aanlegsteiger om te lunchen. Dat is overigens prima voor ons geregeld op dit kleine bootje. Ik heb net een heerlijke wrap belegd als onze gids een teken krijgt van een andere groep op de rivier. Grizzly's!
We laten onze lunch gelijk liggen, springen op de skif en varen die kant op. We zien de andere boot al liggen en ook wij doen de motor weer uit en drijven het laatste stukje muisstil richting de beren. Het is een moeder met een jong, in het hoge gras naast de rivier. Je ziet de kruinen er net bovenuit steken.
Eh, wacht even....het zijn 2 jongen.....3......nee 4! Een voor een komen ze tevoorschijn. Vier jongen die de eerste winter overleefd hebben schijnt bijzonder te zijn. Vaak zijn de overlevingskansen slecht en als de moeder zelf niet voldoende voedsel heeft, zal ze haar jongen doden. Ze gaat zelf altijd voor. Nog een principe waar de meeste mensen waarschijnlijk heel anders over denken!
We kijken ruim een half uur naar de grizzly familie. Vanaf een meter of 50 zijn het schattige puizige bolletjes. Toch zitten we hier naar echte roofdieren te kijken.

We besluiten het ook nog een keer verder stroomopwaarts te proberen, zover als de boot weer gaat. Het is iets hoger water geworden en we komen ook net wat verder dan de eerste keer. En niet zonder geluk. Er zit een groot mannetje te vissen in de rivier. Alhoewel, het lijkt eerder spelen, want het is een hoop gespetter maar hij vangt niets, terwijl de rivier vol met zalm zit. Ze springen nog net niet de boot in, zoveel zitten er.
Omdat we heel dichtbij kunnen komen, kan ik fantastische foto's maken. En dan te bedenken dat we de moed al bijna hadden opgegeven na de eerste twee beren!

Om het nog mooier te maken komen er in de verte nog 3 grizzly's aangelopen en de zon is zelfs gaan schijnen. Ze komen steeds dichterbij en ook dit zijn fantastische foto's. We zijn misschien 30 meter van de beren vandaan. Als er zo'n 10 meter naast de boot ineens allerlei zalmen uit het water springen, trekt dat de aandacht van de beren en ze rennen op de vis af en dus ook op de boot. Ik probeer een mooie foto te maken maar ze komen zo snel deze kant op dat ik blijf terugzoomen met mijn camera om een van de beren in beeld te kunnen houden. Ze zijn zo dichtbij dat ze, met de lens van de camera ingezoomd, te groot zijn om helemaal in beeld te passen. Ik vraag mezelf in een split second af wanneer ik ga stoppen met foto's maken en me druk ga maken over de grizzly die nu op een meter of 10 van de boot is. Maar dan staat de voorste beer ineens stil en kijkt naar de boot. Dit is de eerst keer dat de boot met mensen hem opvalt en je ziet hem denken, alsof hij zelf een beetje schrikt. Rustig loopt hij (of zij, want dat kan ik niet zien) weer terug. Echt een kippenvel moment. Zo dichtbij. Oog in oog.
Ik merk ook dat mijn mede-passagiers stijf staan van de adrenaline, inclusief de gids. Dit was echt mooi en echt dichtbij. Iedereen had het moment van 'wat ga ik doen als hij nog dichterbij komt'.

Dit was echt de kers op de taart. Niet lang hierna varen we terug naar de andere boot om onze lunch verder op te eten. Iedereen houdt het bepaald soort opwinding vast, van het moment wat we net hebben bellefd. Je merkt het aan de manier waarop ze praten en enthousiast de mooiste foto's aan elkaar laten zien.

Na de lunch is het tijd om terug te varen naar Telegraph Cove. Weer een snelle boottocht van 2 uur door de fjord en langs de eilanden. Doordat de zon is gaan schijnen ziet de omgeving er nog mooier uit en kan ik ook lekker buiten zitten. Rond 16:30 ben ik weer terug.
Ik zie Joa al op de kade staan, zwaaiend naar de boot. Ik heb ze gemist en heb een hoop te vertellen. Kim en Joa hebben lekker een dagje rustig aan gedaan en zijn bij de camper gebleven tot in de loop van de middag en eigenlijk pas een uurtje geleden naar de haven gelopen.
We eten samen wat in de haven en lopen terug naar de camper. Morgen weer door naar de volgende bestemming.