De vakantie begint nu echt

Door het tijdverschil worden we vroeg wakker. Het is hier 9 uur vroeger, naar Nederlandse tijd hebben we tot 15:00 's middags geslapen. Hier is het dus pas 06:00. We worden om 07:30 opgehaald en naar het camperverhuurpunt gebracht. Normaal gezien zou ik dat vroeg vinden op vakantie, maar als je toch al klaarwakker bent...geen probleem.
De camperverhuur heeft een taxi gestuurd en de rit vanaf het hotel is een minuut of 20. Als we aankomen is de zaak zelfs nog dicht. Voordeel is dat we gelijk aan de beurt zijn. De formaliteiten zijn niet heel anders dan bij het huren van een auto, alleen de uitleg is wat uitgebreider. Nadat ik alle papieren heb getekend gaan we naar buiten om een rondje om de camper te maken om te zien of er geen schade aan het voertuig is. En dan zien we hem dus voor het eerst staan. OK, ik wist dat hij 11 meter zou zijn en dat is zo'n beetje het grootste formaat wat we konden huren, maar nu hij zo voor me staat is hij niet groot, hij is enorm. Echt heel groot. Niet normaal. Formaat stadsbus. De eerste kennismaking is dus een beetje overweldigend en vervolgens krijgen we ook nog eens alle benodigde informatie over ons uitgestort. Hoe de zijkanten van de camper naar buiten gaan, hoe je hem waterpas zet, waar de bergruimte zit, hoe het toilet en de douche werken, hoe je het 'grijze' en 'zwarte' water afvoert, hoe je hem op electra aansluit, hoe de generator werkt, de airco, de bedbank, de trap naar buiten, de koelkast, de oven, de magnetron etc. etc. etc. Het is echt teveel info in een heel korte tijd. Maar goed, ik probeer de grote lijnen te onthouden en de rest zien we onderweg wel.

Omdat het nog vroeg is besluiten we niet gelijk weg te rijden maar eerst op ons gemakje kwartier te maken. Koffers uitpakken, kastjes vullen, TomTom een plek geven, muziekje aan. Ook kopen we gelijk de toiletchemicalien en het speciale toiletpapier wat je in een camper moet gebruiken. En als we helemaal OK zijn, start ik de motor en rijden we de eerste meters. Wow, dat is even wennen! Niet te vergelijken met auto-rijden. Ik ben me heel erg bewust van mijn plek op de weg. Als ik in mijn zijspiegels kijk, zie ik dat ik aan allebei de kanten maar heel weinig ruimte over heb op mijn rijbaan. Als ik een bocht maak, moet ik hem heel ruim nemen. Toch best een beetje spannend.

De eerste stop is een supermarkt. De eerste uitdaging.....hoe parkeer ik dit gevaarte? Een normale parkeerplek gaat niet werken. Niet elke bocht kan je nemen. En inparkeren betekent ook dat je weer weg moet kunnen rijden. Gelukkig vind ik helemaal achteraan de parkeerplaats een aantal dubbele plekken waar ik zo in en uit kan rijden. Laten we het dus nog maar even makkelijk houden.

Tweede uitdaging: wat hebben we allemaal nodig? Wat zijn het hier voor producten? En waar ligt het allemaal? We breken dus geen snelheidsrecords in deze supermarkt. Het duurt echt lang voordat we de kar vol hebben.
De man achter de kassa breekt trouwens ook geen snelheidsrecords. Ongelofelijk wat gaat dat traag...... Dit is ook Amerika. De man is een jaar of 80 oud en moet kennelijk nog steeds bij Walmart werken. Het is hier allemaal niet zo goed geregeld als bij ons. Het interessante is dat iedereen die met mij in de rij staat, rustig afwacht en begripvol is. Het hoort er hier dus niet alleen bij, mensen zijn er ook relaxed over. Ik zit me ondertussen stiekem wel een beetje op te vreten over hoeveel tijd dit kost. Volgens mij moet ik nog een beetje onthaasten, het is vakantie.

Alle boodschappen krijgen een plekje in de camper en dan gaan we echt op pad. De eerst etappe is richting het noorden. We overnachten vlak bij de grens met Canada.
De snelweg gaat door het centrum van Seattle en van alle kanten voegen er wegen in en ritsen er banen samen. Daardoor is er al gelijk best een hoop file. Ik ben me weer heel erg bewust van de omvang van de camper. Ik pas zelf net binnen de banen en auto's komen links en rechts voorbij. Ik ben ook heel erg bewust bezig om de camper binnen de lijnen van de baan te houden. Je vangt niet alleen heel veel wind, maar de marge is aan beide kanten zo klein, dat je echt heel recht moet blijven sturen.
Gelukkig wordt het net buiten Seattle een stuk rustiger op de weg en is het wat relaxter rijden. Wat een vuurdoop zeg!
Ondertussen zit Joa lekker achterin te spelen, met al zijn spullen bij de hand en volop ruimte. Kim....dat is een ander verhaal. Die is nog even niet relaxed, want als je voorin zit, voor de voorwielen net als in een bus, dan beleef je de weg heel anders dan in een auto. Het lijkt alsof je continu over de streep op de andere baan rijdt. En in een bocht voelt het even alsof je eerst nog rechtdoor gaat. Haha. Niet alleen ik moet wennen.

We rijden niet in een keer naar onze campsite van vandaag. Op de weg daar naartoe staat de fabriek van Boeing en daar kan je een factory tour krijgen. Die kans willen Joa en ik niet aan onze neus voorbij laten gaan. In het grootste overdekte gebouw ter wereld worden hier de vliegtuigen gebouwd en tijdens de tour zien we het productieproces van de 747, de 777 en de nieuwste 787. Echt heel indrukwekkend hoe vliegtuigen hier als speelgoed in enorme fabriekshallen staan. Cool om een keer gezien te hebben. Buiten staan alle vliegtuigen die klaar zijn en die afgehaald kunnen worden door airlines van over heel de wereld.
Maar we blijven niet al te lang, want we hebben nog anderhalf uur te rijden tot de eerste plek waar we met onze camper gaan overnachten. En omdat alles nieuw is willen we niet te laat aankomen.

Birch Bay ligt een paar kilometer van de grens met Canada en er is een state park met een RV park. Een RV park is zeg maar de camping voor campers. Als je een goede uitkiest, dan heeft een RV park netjes ' full hookups' wat betekent dat je water kan aansluiten, je riolering, electra en als het heel luxe is, ook kabel TV. Hier hebben we water en riool. Om de camper op zijn plek te zetten, moet ik voor het eerst achteruit inparkeren.Weer een uitdaging, maar met de hulp van Kim en de achteruitrijcamera gaat het prima. Zo, we staan! Voor de eerste keer.
We doen voor het eerst de slides naar buiten. Daarmee klapt de slaapkamer uit en wordt het leefgedeelte ineens enorm veel groter. Ook het aansluiten van de electra en het water gaat perfect. Toch wel een beetje trots kijk ik naar het eindresultaat.

De camper staat op een heel mooie plek in een bos en op een paar minuten van het strand. Eigenlijk willen we snel eten en Joa op tijd op bed leggen, om hem langzaam te laten wennen aan het tijdverschil. Maar aan de andere kant, kan je niet op zo'n mooie plek staan en ook niet even genieten van waar je bent. Dus we lopen nog even naar het strand om lekker uit te waaien.

Lopen is op zich ook een uitdaging. Voor Kim in dit geval. Het gips is er een paar dagen geleden afgegaan, maar haar voet doet nog heel erg veel pijn en we proberen lopen tot een minimum te beperken. Hopelijk dat ze dan richting einde van de vakantie steeds meer aan kan. Het beperkt haar nu wel heel erg en we zullen sommige dingen niet kunnen doen deze vakantie. Zelfs de korte wandeling naar het strand is een pijnlijke.

De eerste keer avondeten in de camper houden we maar eenvoudig. Lekker bagels in de toaster en buiten op aan de picknicktafel opeten. Het is echt relaxed om alles zo bij de hand te hebben.

De bedbank ombouwen tot bed is een heel ander verhaal. Daar moet je echt voor gestudeerd hebben geloof ik. Echt totaal niet logisch. Niet dat het Joa wat uitmaakt. Die hebben we in ons bed gelegd. De 'master bedroom' is helemaal achterin de camper. Op die manier kunnen wij, als hij slaapt gewoon de hele camper blijven gebruiken. En als wij naar bed willen, hevelen we hem gewoon over naar de bedbank, die nu na veel gepiel opgemaakt om hem staat te wachten.