Vlucht naar Seattle

Kim wilde dit jaar een keer wat anders dan Azie of Afrika en daar bedoelde ze niet Midden-Amerika of Zuid-Amerika mee. Liever een keer wat meer westers.
We zijn de afgelopen 5 jaar met de rugzak naar verre oorden geweest. Het liefst landen waar we nog niet eerder waren geweest. Derde wereldlanden met een tropisch klimaat, een bijzondere cultuur, overweldigende natuur, spierwitte stranden en de mooiste duikplekken. Ik heb Kim en Joa de hele wereld over gesleept met mijn reislust. Hele routes uitgestippeld en altijd zorgen dat er voor ons alledrie voldoende leuke dingen waren. Als het maar ver weg was en er genoeg 'bijzondere dingen' te zien en doen waren.
Logisch dat, na al die avonturen, Kim nu een keer naar een wat meer westerse bestemming. Bovenaan haar lijstje: de USA. OK, nog steeds ver weg en ook niet onontgonnen gebied. De USA....al zo vaak voor werk en vakantie geweest in de afgelopen 20 jaar. Ik moest even wennen aan de gedachte.
Geen tropische temperaturen, geen bijzondere cultuur, niet duiken. Zeker geen derde wereldland, maar wel heel mooie natuur en prima stranden, afhankelijk van waar je naartoe reist. Maar Amerika.....waarom dan niet gelijk een droom van mij in vervulling laten gaan: reizen met de camper. Ik heb daar zo'n geromantiseerd idee bij. Vroeger al, toen ik met mijn ouders naar Zuid-Europa op vakantie ging, zag ik ze op snelweg en leek dat het paradijs om zo te reizen. Zelf zat ik dan op de achterbank van onze auto. Oranje koelbox tussen Patrick en mij in. Dat was niet alleen praktisch, die koelbox met spullen zo voor de grijp, maar ook een prima tussenschot zodat we elkaar niet de tent uit konden vechten. Krappe plek, 15 uur of langer. Muziek luisteren, vakantie-doe-boek bij de hand. Nee, dan zo'n camper.....alles bij de hand, volop ruimte. Misschien kon je wel gewoon lekker liggen tijdens de lange reis. Ik was toen alleen nog maar met de auto op vakantie geweest en zo'n camper dat was business class reizen in mijn beleving.

Die gedachte is nooit helemaal weggegaan. Dus nu Amerika de bestemming leek te gaan worden, vielen de puzzelstukjes in elkaar. Amerika prima, maar dan wel met camper!

Waar we naartoe willen zijn we snel uit. Met Kim was ik eerder in Californie geweest en ze wilde daar graag een keer met Joa naartoe. Ik was ook al eerder in Canada geweest maar nog niet op Vancouver Island en dat leek me met de camper een heel mooie bestemming. Opgelost....eerste helft van de vakantie naar Vancouver Island en tweede helft naar California.

En daar zitten we dan, in het vliegtuig naar Seattle. Achteraf is er toch wel heel veel planning en uitzoekwerk in deze vakantie gaan zitten. Eigenlijk nog meer dan naar willekeurig welke vakantie van de afgelopen 20 jaar. En dat had ik niet verwacht. Soms is het lastig om een trip te plannen, als je weinig keuzemogelijkheden hebt, zoals bijvoorbeeld in Zambia. Maar het blijkt nog veel lastiger als je naar een bestemming reist met juist heel veel keuzemogelijkheden. En toch is al die voorbereiding ook gewoon erg leuk. Voorpret. Ik verheug me al weken op het rijden in de camper. Een beetje spannend vooruitzicht is het ook wel. De camper die we hebben uitgekozen is 11 meter lang. In Nederland heb je er een groot rijbewijs voor nodig, in Amerika en Canada niet. Nog nooit in zo'n gevaarte gereden, dus ik zal me erg bewust zijn van de hoogte, breedte en lengte. De overhang achter de achterwielen is enorm, dus als je een bocht maakt, zwenk je ook aardig uit, bedenk ik me in mijn vliegtuigstoel. Je moet er niet aan denken dat je je vergist in de hoogte en bij een tankstation je airco van het dak rijdt. Of dat je een bocht neemt, de overhang vergeet en iets omver kegelt. Haha. Goed opletten dus. Leuk spannend.

We zijn vanmorgen om 07:00 in de auto gesprongen en naar Schiphol gereden. Dat is allemaal weer vroeg genoeg voor het vakantiegevoel. Traditiegetrouw ook gewoon tot gisteren gewerkt. Vakantiedagen zijn er wat mij betreft voor om op vakantie te gaan en niet om thuis te zijn. Een koffer inpakken kan ook 's avonds.
Om 10:40 gaat de vlucht. Zonder file komen we aan en zetten de auto op lang parkeren. Niet vergeten om het rijnummer te noteren, want ik ben dat weleens vergeten en toen heb ik lang naar mijn auto moeten zoeken. Niet leuk en zeker niet na een lange vlucht, als je graag naar huis wilt.

Het nieuws van gisteren gaat nog wel even door mijn hoofd, als we net aan boord zitten......Het vliegtuig dat boven Wit Rusland is neergeschoten. Nietsvermoedende vakantiegangers, aan het begin van een mooie reis, net als wij. Welke idioot doet nou zoiets?!
Mijn gedachte wordt verstoord door de mededeling van de piloot dat er een technisch mankement aan ons toestel is en dat we aan de gate moeten blijven totdat het is opgelost. Uiteindelijk wachten we bijna anderhalf uur in het vliegtuig, voordat we op kunnen stijgen. Ondanks dat we een vlucht van 10 uur voor de boed hebben en dus voorbereid zijn op een lange zit, voelt vertraging nooit leuk.

De vlucht zelf gaat in een zucht voorbij. Beetje films en series kijken. Ik heb nooit een hekel aan lange vluchten. Thuis heb ik zelden de tijd om lekker lang achter elkaar naar iets te kijken en hier kan ik toch geen kant op en heb ik niets anders te doen. Heerlijk.
Joa heeft een koffertje met loomspullen meegenomen en zit uren te loomen. Die nieuwe rage komt ook prima van pas tijdens zo'n lange vlucht.

Om 13:00 staan we in Seattle op het vliegveld. En wat is het toch altijd slecht geregeld bij de douane hier.....We staan ruim een uur in de rij om te horen dat we de USA in mogen. De rijen zijn zo lang en er zitten zo weinig douaniers. Het voelt elke keer weer enorm ongastvrij. En na een lange vlucht is dat wachten en stapje voor stapje vooruit in een rij het laatste waar je op zit te wachten. Uiteraard staan de koffers al lang en breed naast de bagageband op ons te wachten, als wij er ook eindelijk zijn.

Vandaag slapen we in een hotel vlakbij het vliegveld. Niets bijzonders, gewoon praktisch, want morgen pikken we de camper op. Dat mag kennelijk niet op dezelfde dag dat je aankomt. Vooraf vond ik dat vervelend en zonde van de tijd, maar nu ik dit schrijf en de eerste meters al in de camper heb gereden snap ik heel goed, dat het inderdaad niet perse een goed idee is om gelijk na een intercontinentale vlucht in een gevaarte van 11 meter te gaan rijden. Maar daarover later meer.....

Het hotel waar we voor 1 nachtje zitten heeft een zwembad en Joa kan nog even lekker zijn energie kwijt na al dat stilzitten en wachten. Er is ook nog een ander Nederlands jongetje van 8, dus hij heeft ook nog iemand om mee te spelen.
Hier is het einde van de middag, in Nederland 1 uur 's nachts en dat voelen we wel. Toch is het lekker om nog even in de zon te zitten en het vakantiegevoel te krijgen.

We eten 'vroeg' en leggen Joa op bed. Zelf doen we nog een dappere poging om een film te kijken op de tablet, maar onze ogen vallen ook al heel snel dicht.